อุเปกขาปารมี สัมปันโน

ท่านคือมือธนูที่เก่งที่สุดของเราท่านพี่เทวทัต ข้าเชื่อใจท่าน - เจ้าชายสิทธัตถะ

ปัญญาปารมี

เจ้าชายสิทธัตถะ : หยุดการนองเลือดเสียที ไม่มีใครเอาชนะจากสงครามได้ มีแต่ผู้คนต้องล้มตาย เรามาสู้กันทำไมเนี่ย เพื่อแผ่นดินที่ไม่มีวันเป็นของเราอย่างนั้นหรือ

เจ้าเมืองโกศัล : เรายอมตายได้เจ้าชาย แต่เสียศักดิ์ศรีเราไม่ยอม

เจ้าชายสิทธัตถะ : งั้นท่านต้องไขปัญหานี้แล้วเจ้าเมืองโกศัล ศักดิ์ศรีของท่านจะไม่แปดเปื้อน และถ้าหากเราหยุดการนองเลือดนี้ได้ อนาคตวันข้างหน้ามนุษย์อย่างพวกเราจะได้ไม่ถูกมองว่าเป็นมารร้าย

เจ้าเมืองโกศัล : ข้อเดียว ข้ามีแค่คำตอบเดียวที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของทั้งสองอาณาจักร ข้ามีข้อเสนอ นักรบที่เก่งที่สุดของเราจะต้องมาประลองกัน ใครยิงเข้าเป้าคนนั้นเป็นผู้ชนะ

เจ้าชายสิทธัตถะ : ท่านเป็นคนเสนอนะเจ้าเมืองโกศัล ถ้าเช่นนั้นข้าจะเป็นคนเลือกเป้า

เจ้าเมืองโกศัล : แล้วเจ้าจะใช้อะไรเป็นเป้า

เจ้าชายสิทธัตถะ : ศีรษะท่าน กับศีรษะข้า....

มงกุฏคือสัญลักษณ์ของราชา มงกุฏข้าบนศีรษะท่าน และมงกุฏท่านบนศีรษะข้า ทำไมเราไม่ใช้มันเป็นเป้าเล่า มือธนูที่เก่งที่สุดของเราจะเป็นคนยิงเป้า ใครยิงถูกเป้าคนนั้นจะเป็นผู้ชนะ

8 เม.ย.58

8 เม.ย.58

อย่าไปดูถูกลูกแมวน่ารัก แปลงร่างเป็นเสือกับเลือดโชกมาหลายครั้งแล้ว ยังไม่เข็ดอีก

วันใดที่เลิกตัดพ้อคนในบ้านได้ วันนั้นจะพบอิสระ

การให้ทานเรื่อยไป ลดการเพ่งโทษผู้อื่นได้อย่างมีนัยสำคัญ

27 ก.พ.-3 มี.ค.58

27 ก.พ.-3 มี.ค.58

สัปดาห์นี้มีงานข้อมูลให้ต้องทำเยอะมากจนบางวันนอนไม่หลับ การอยู่กับข้อมูลนานๆ ทำให้พอเลิกงานแล้วจิตยังไม่เลิก ยังเคี้ยวกินอารมณ์ต่อ เบรกไม่ค่อยจะอยู่ เดี๋ยวผุด เดี๋ยวผุด กลับบ้านสวดมนต์ล้าง ช่วยได้แต่ก็สู้ความง่วงไม่ไหว พออารมณ์ไม่สะอาดค้างอยู่แล้วหลับไป ตื่นมาเหมือนไม่ได้นอน ร่างกายก็กระวนกระวาย ช่วงกลางสัปดาห์มีโอกสไปฟังหลวงพ่อปราโมทย์มาเทศน์การได้เข้าใกล้ครูบาอาจารย์รู้สึกเหมือนได้ล้างถังขยะแช่มชื่นเบิกบานได้ช่วงนึง

มีงานตัวนึงที่ทำอยู่ตอนนี้ต้องใช้กำลังใจสูง และต้องใช้ทักษะผู้นำประมาณนึง ลำบากใจที่จะเริ่มงานนี้มาระยะเวลานึงแล้วเพราะรู้ปกตินิสัยสองปัจจัยนี้มีต่ำ ตามจริตไม่ค่อยชอบทำงานบ้าพลังข้ามวัน แต่งานนี้กว่าจะเป็นรูปร่างก็น่าจะยืดเยื้อเอาเรื่อง แล้วรู้ว่าขยะจะเยอะแน่ ยังไม่ค่อยแน่ใจในระบบกำจัดขยะตัวเองว่าจะเทขยะใจได้ทันสักกี่วัน ลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็เป็นทุกข์กับความลังเล ทุกข์เพราะคิด สุดท้ายเลยทำ (รู้สึกโดนกิเลสเฆี่ยนตียังไงไม่รู้ T_T)

ทุกวันก่อนไปทำงาน ก็ไปยืนกราบพระ ดูพระพุทธรูปขอกำลังใจจากท่าน น้อมระลึกว่าท่านเป็นนายกของโลก วรกายประทับตรง มั่นคง หนักแน่น ริมฝีปากยิ้ม แลดูเป็นเมตตาอันกว้างใหญ่ ได้กำลังใจเป็นพุทธานุสติ