ไม่เป็นอุปสรรค

 “เป็นพระกรรมฐาน เดินป่าออกหาวิโมกธรรมจงอย่าได้ถือว่ามีอะไรเป็นอุปสรรคเย็น, ร้อน, อ่อน, แข็ง ก็ไม่เป็นอุปสรรค อดอยากหิวโหย ก็ไม่เป็นอุปสรรคแม้กำลังป่วยไข้อาพาธหนักใกล้จะตาย ก็ไม่ถือว่าเป็นอุปสรรคทั้งนั้น ให้ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาโลกนี้ไม่มีอะไรจะมาเป็นอุปสรรคของผู้ปฏิบัติธรรมเหตุเพราะเราปฏิบัติธรรมเพื่อให้เบื่อหน่ายคลายจากความกำหนัดจากตัณหามิใช่หรือ? เพื่อความดับทุกข์ เพื่อให้พ้นไปจากทุกข์มิใช่หรือ? เมื่อเรามีปนิธานแล้วตั้งจิตอย่างแน่วแน่เด็ดขาดลงไปว่าเราเข้ามาปฏิบัติธรรมเพื่อความพ้นทุกข์อย่างเดียวเท่านั้นแล้วจะไปแยแสอะไรกับอุปสรรคทั้งหลายแหล่ จิตของเราก็มีแต่ความอิ่มเอิบในธรรม จิตจะสว่าง สะอาด สงบสันติแม้ถูกเสือกิน เราก็ยังยิ้มได้ เจริญวิปัสสนาในปากเสือได้ จิตมั่นคงไม่หวาดหวั่นต่อภัยใดๆ ทั้งสิ้น แม้ที่สุดคือความตาย…”