ฝั่งซ้าย - ขาดอะไรก็เติมลงไป
ฝั่งขวา - ขาดอะไร หาทางกระตุ้นให้สร้างอันนั้น
万物都是有形生于无形
无形生到有形有这么一个过程
这个过程是
有太易 = 未见气 （气还没有呢）
有太初 = 气之始也
有太始 = 形之始也 （有气了气聚成形了）
有太素 = 质之始也 (本质)e
----
หวงตี้เน่ยจิง
ความน่าสนใจคือ การเรียกอวัยวะ ไม่ได้เรียกตาม “รูปธรรม”
ซะทีเดียว
เปรียบเทียบกับแพทย์สายตะวันตก เวลาเรียนอวัยวะ
ก็ง่ายมาก..ผ่าดูเอา มีโครงสร้างให้เห็น ชี้ได้ จับต้องได้
เรียกชื่อแล้วสื่อตรงกันว่านี่คือสิ่งที่หน้าตาอย่างงี้ๆ มันทำงานอย่างงี้ๆ
ขณะที่การเรียกอวัยวะในตำราหวงตี้เน่ยจิงนั้น
บางอย่างเทียบเป็นชิ้นเป็นอันกับตะวันตกได้ คือมีอวัยวะชัดเจน แต่บางอย่าง
กลับเป็นลักษณะของ “ความสามารถ” หรือ “คุณลักษณะ” ในการทำงานอย่างนั้นๆ มากกว่า
คือ ไปผ่าดูเนี่ย ไม่เจอหรอกอวัยวะที่ว่าเนี้ย แต่เมื่อมองจากองค์รวม ดูจากภายนอก
ราวกับว่ามีอวัยวะที่ว่านี้อยู่
ตัวอย่างเช่น “ใจ” ในหวงตี้เน่ยจิง
ไม่ได้หมายถึง อวัยวะสูบฉีดเลือดเท่านั้น แต่หมายถึงถึง สภาวะจิตใจ อารมณ์
ความมีชีวิตชีวา (เสิน) ที่เป็นนามธรรมด้วย
เวลาบอกว่ามีเสิน สื่อคือ มีชีวิตชีวา
ผิวพรรณมีน้ำมีนวล อากัปกิริยาคล่องแคล่ว มีเรี่ยวมีแรง แววตามีประกาย กินง่าย ถ่ายคล่อง
หลับดี
สุขภาพดีของแพทย์แผนจีน จะมองที่ความสัมพันธ์ของกายและใจ
(จิตวิญญาณ) ที่สอดคล้อง 形神相俱 ประสานการทำงานได้ดี
ขณะที่แพทย์ฝั่งตะวันตกนั้น หากร่างกายเจ็บป่วยจึงถือว่ามีความเจ็บป่วย
แต่ถ้าร่างกายปกติดี ก็ถือว่าคนนั้นไม่มีความเจ็บป่วยใดๆ
ตำราเน่ยจิงนี้จะเปรียบร่างกายเหมือนกับเมืองๆ
หนึ่ง โดยมี “ใจ” เป็นฮ่องเต้ หรือเป็นหัวหน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น