วิญญาณที่ไม่มีอุปาทานย่อมนิพพาน

อวิชชาเป็นปัจจัยแก่สังขาร
เมื่อไม่มองอะไรเป็นอะไร โลกก็ว่างเปล่าไปในฉับพลัน เงียบสนิท มองออกไป ไม่มีอะไรเลยสักอย่างเดียว รู้แว้บแล้วเงียบ รู้แว้บแล้วเงียบ ไม่เห็นสิ่งใดเป็นสิ่งใด สายตาไม่อาจตกทอดลงบนสิ่งใด บัดนี้เพียงเห็นชัด ว่าการรับรู้ที่ผ่านมาทั้งหมด ประกอบด้วยความหมายอย่างชัดเจน และมีการรับรู้อีกอย่างที่ไม่ผูกพันด้วยความหมายอยู่ด้วย ไม่มีน้ำหนัก ไม่มีทะยาน ไม่มีน้ำหนักที่ติดตามมาหลังการรับรู้ เพียงเงียบสนิท และบาง สั้นมาก ไม่มีการเชื่อมต่อของแต่ละขณะ