15 พ.ค.65 วิสาขบูชา ขอนอบน้อบแด่พระรัตนตรัย
ระหว่างนั่งสมาธิพิจารณาอรูป อากาศความไม่สิ้นสุด อะไรๆ ก็ไม่มี ความเป็นช่องว่างระหว่างโมเลกุล โดยสรุปคือทำในใจโดยอรูป
ผลที่ได้ ข้อดี เมื่อกระจายความเป็นรูปออก กามก็ไม่มีที่ตั้ง
และแม้การพิจารณาอรูปจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ช่วยให้เกิดฉากหลัง ไม่ไปโฟกัสกับกาม มีตัวเทียบว่า กามนี่เป็นเป็นสิ่งเล็กน้อยเท่านั้น ค่อยๆ ถอดถอนความรู้สึกครอบงำ
ข้อสังเกต ระหว่างพิจารณา ความว่าง เมื่อเอาสัญญาคนสลับเข้ามา และทำให้ว่างไปทีละคน สลายไปทีละคน ถึงจุดหนึ่งกลายเป็นจินตภาพว่าคล้ายกับอยู่ในเกมส์แล้วยิงคนทิ้ง ยุติความเป็นคน หล่นกองแต่เสื้อผ้า ผลคือใจรู้สึกเฉยๆ ไม่ต่างจากผลักตุ๊กตาให้ล้ม ถึงจุดนี้สติเตือนว่าระวัง เพราะดูจะใกล้กับอุจเฉททิฏฐิมาก
เมื่อสติเตือนดังนี้แล้ว ได้ตามพิจารณาต่อ จึงเห็นว่านี้ก็ความคิดที่ปรากฏขึ้น อาศัยเหตุคือสติเข้าประกบทัน อาศัยเหตุคือฉากหลังปรากฏขึ้น ความคิดที่สืบต่อจากความว่างนี้จึงไม่เตลิด
ได้บทเรียนว่า
การฝึกพิจารณาโดยที่ฐานสมาธิไม่ได้แข็งแรงดี พึงยึดวัตถุประสงค์ให้แม่นมั่น ว่าเพื่อกระจายรูปไม่ให้เป็นที่ตั้งแห่งกามเท่านั้น อาจจะโดนลากเลยเถิดถ้าสติตามไม่ทันได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น