ข้อสังเกตในวันที่ตั้งใจจะไม่่โกรธ
หลายวันก่อนมีเหตุให้เชื่อได้ว่าจะต้องมีผัสสะที่่โกรธมากแน่ๆ ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง
เป็นผัสสะที่รู้ล่วงหน้า ก็ตั้งใจเตรียมใจไป
เมื่่อผัสสะ พบว่าจริงๆ แล้วนิ่งมาก
สามารถพูดได้โดยไม่่มีอคติครอบงำ
ไม่่เอียงเพราะะรัก ไม่เอียงเพราะกลัว วาจาเสมอกับจิต
ซึ่งผิดกับก่อนหน้าที่ต้องบิดต้องเอียงไปโดยตลอด
และก็จบไปได้ด้วยดี ไม่่มีสิ่งตกค้างใดๆ ในใจ
แต่สิ่งที่น่าสังเกตคือ หลังจากเหตุการณ์ เมื่อจะเล่าเรื่องที่เกิดนี้กับปุถุชน
ใจกลับบิดพริ้วเล่าไปตามอำนาจของอายตนะที่ฟังเป็นหลัก
แม้ไม่ใช่เรื่่องที่โกหก แต่ก็สัมผัสได้ว่ามีอิทธิพลที่บิดคำให้ไม่ตรงกับสถานการณ์ทั้งหมด คือเล่าไม่หมดนั่นเอง จนถึงอยู่ๆ ก็อยากจะหยุดพูดเสียเฉยๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น