ธรรมเหล่าใดเป็นไปเพื่อ
- สราคะ - ความใคร่ติดย้อมใจ
- สังโยค - ความผูกรัดมัดตัวอยู่ในวังวนแห่งทุกข์
- อาจยะ - ความพอกพูนกิเลส
- มหิจฉตา - ความมักมากอยากใหญ่
- อสันตุฎฐี - ความไม่รู้จักพอ
- สังคณิกา - ความมั่วสุมคลุกคลี
- โกสัชชะ - ความเกียจคร้าน
- ทุพภรตา - ความเป็นคนเลี้ยงยาก
ธรรมเหล่านี้พึงรู้ว่าไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่วินัย ไม่ใช่สัตถุศาสน์
ส่วนธรรมเหล่าใดเป็นไปเพื่อ
- วิราคะ - ความคลายออกเป็นอิสระ
- วิสังโยค - ความเปลื้องตนออกจากวังวนแห่งทุกข์
- อปจยะ - ความไม่พอกพูนกิเลส
- อัปปิจฉตา - ความมักน้อย ไม่มักมากอยากใหญ่
- สันตุฎฐี - ความสันโดษ
- ปวิเวก - ความสงัด
- วิริยารัมภะ - ความเร่งระดมความเพียร
- สุภรตา - ความเป็นคนเลี้ยงง่าย
ธรรมเหล่านี้พึงรู้ว่าเป็นธรรม เป็นวินัย เป็นสัตถุศาสน์
----
ชุดที่ตรัสแก่พระอุบาลีเถระ
ธรรมเหล่าใดเป็นไปเพื่อ
----
ชุดที่ตรัสแก่พระอุบาลีเถระ
ธรรมเหล่าใดเป็นไปเพื่อ
- เอกันตนิพพิทา - ความหน่ายหายติดได้สิ้นเชิง
- วิราคะ - ความคลายออกเป็นอิสระ
- นิโรธ - ความดับกิเลสได้ไม่มีทุกข์เกิดขึ้น
- อุปสมะ - ความสงบที่กิเลสระงับราบคาบไป
- อภิญญา - ความรู้ประจักษ์ตรงต่อความจริงจำเพาะ
- สัมโพธะ - ความตรัสรู้หยั่งเห็นความจริงเต็มพร้อม
- นิพพาน - -ภาวะดับทุกข์หายร้อนเย็นสนิท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น