มากิน
อินเดี๊ยอินเดีย
- อินเดียมีเมนูมังสวิรัติในร้านฟ้าสฟู้ด
- ในร้านแม็คโดนัลด์ที่เดลี
จะมีกล่องให้หยอดซอสที่ไม่ได้ใช้ เป็นการไม่สิ้นเปลืองทิ้งไปเปล่า
- ชานมร้อนมีขายทั่วไปในราคา 10 รูปี (6 บาทกว่า)
ซดร้อนๆ ในบรรยากาศเย็นๆ แจ่มมาก บางเจ้าใส่ขิงให้ด้วยขับลมๆ
- ท่าพยักหน้าของแขกดูมีชั้นเชิง 5555 ยืนงงอยู่นานว่าอีนี่โอเครึป่าว~~~
- ขนมไหว้เจ้า หอมนม หวานจัด
และแมงวันเยอะในบางเจ้า
- กล้วยแขก อร่อยแฮะ
- มะละกอลูกเท่าแตงโม (กลมซะ)
- ซื้อขนมนิดหน่อยเขาจะใส่กระทงใบสาละให้
น่าร้ากกกน่ารัก
- ไข่เจียวชอบใส่พริก
- น้ำตาลอินเดียไม่ฟอกสี และเม็ดใหญ่
ขณะที่เกลือขาวสะอาดเนียนละเอียด ไม่มีน้ำปลา
(แอบคิดว่าคนอินเดียที่เค็มมากสินะ)
- วิธีแล่ปลาเป็นเอกลักษณ์มาก ใช้มีดโค้ง 2 คม
และไม้ทุบ เขียงเขิงไม่ต้อง
- คนอินเดียไปด้วยกัน 10 คนซื้อน้ำขวดเดียว
ถามหาหลอดไม่ค่อยได้ ขนาดพิซซ่าฮัทยังบอกไม่มีสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าหลอด วิธีคือ
ยกกระดกแบบไม่ให้โดนปากถือเป็นประเพณีปฏิบัติ
- อยู่อินเดียได้เป็นมหารานี
(กลับบ้านเป็นยาจกเหมือนเดิม)
- ห้องน้ำอินเดียกว้างมาก สุดลูกหูลูกตา
- ระหว่างนั่งรอรถติด หันไปถ่ายรูปบรรยากาศถนนห้างร้านทั่วไป
มีแขกบ้ากล้องมากมาย
- รถจอดลงเดินถนนประหนึ่งยานอวกาศจากดวงดาวอันไกลโพ้นลงจอด
อีนี่จะมามุงดูคนไทยซื้อส้มทำอิหยัง
- ขณะยืนงงๆ มองดูสิ่งที่หน้าตาเหมือนกระหรี่ปั๊บ มันคือซาโมซ่า
(อร่อยกว่ากระหรี่ปั๊บหวานๆ บ้านเฮา)
- เลย์กลิ่นจั๊กกะแร้แขก!! (Masala)
- ข้าวต้มโรงแรมแขกชั้นดีมีกลิ่นสบู่ ~~
อนิจจา เขาอธิบายว่าใส่น้ำกุหลาบเพื่อให้สุขภาพแข็งแรง
ความเชื่อเขาเป็นแบบนี้
- กาแฟอินเดีย จางซะจนเหมือนน้ำล้างแก้วลาเต้
แต่เอาผสมกะชานมร้อนขิง รสชาติออกมาเด็ดดวง
- ถนนอินเดียเป็นของทุกคน ไม่ว่าจะรถยนต์ รถบัส
ตุ๊กๆ รถถีบ รถม้า จักรยาน คนเดิน ฝูงวัว แพะ หมา
(ไม่ยักเห็นแมวในอินเดียแฮะ)
- ชุดส่าหรีของสตรีบางนางเก่าและเล็กซะจนนมจะปลิ้น (ไม่ได้ตั้งใจดู
แต่รถมันติด ไปไหนไม่ได้นอกจากถ้ำมองชาวบ้าน)
- รถไฟมาทีรถติดมาก
- รถไฟอินเดียยาววววววววว
- รถไฟไปแล้วยังต้องรออีกเป็น 10 นาที
เพราะเคยมีอุบัติเหตุ ที่ปล่อยรถทันทีปรากฏตู้สุดท้ายหลุดจากขบวนไหลมาทับรถ
เพราะพื้นมันเอียง
- ถนนคุณท่านอะไรมันจะสุขุม “หลุมลึก” ขนาดนั้น
- นั่งรถประหนึ่งขี่ช้าง โยกเยกไปมา
อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่คอคนแขกยึกยักอย่างงั้น :P ความเร็วเฉลี่ยที่ไปได้ตามสภาพถนนและรถคือ 30 กม./ชม. อะไรที่ประเทศไทยถึงในสองชม.
กะเวลาที่อินเดียซะ 6 ชม. อันนี้ยังไม่ทดเวลาหากเกิดเหตุอะไรที่มัน India only เช่น รถติด 24 ชม.
เพราะอุบัติเหตุ , ติดยาวแบบหาสาเหตุไม่ได้ (ไอ้คันข้างหน้ามันหลับ
บีบแตรเท่าไรก็ไม่ตื่น)
- ถนนดีๆ ก็ทำลูกโดดบ่อยมาก บวกเข้ากับสภาพรถดีสุดๆ
เจอลูกโดดแต่ละทีก็จะเหาะสูงจากระดับอ้างอิงประมาณสองเซ็นถึงหนึ่งคืบแล้วแต่พระผู้เป็นเจ้าจะจัดสรร
- ตราบเท่าที่ธรณีไม่สูบ
รถอินเดียอยากไปทางไหนจะไปได้ทุกที่ ไม่แคร์แม้สวนเลน
ไม่กระมิดกระเมี้ยนวิ่งชิดขอบด้วย วิ่งซะกลางถนนเลนสวนเลย ไต่เกาะกลางข้ามฝั่งก็ทำมาแล้ว
แม่เจ้า -*-
- ในเดลีเห็นป้ายรพ.ชื่อ Sunrise Hospital ชื่อน่ารักจัง
- เม็ดข้าวอินเดียยาวเฉลี่ย 1 เซนติเมตรขึ้นไป
- ทัวร์แวะจอดเข้าห้องน้ำที ก็เจอแขกมุง
มีทั้งเดินมาดูเอง เรียกเพื่อนมาดู ยืนพินิจพิเคราะห์ ชะลอรถดู จอดรถดู
เอาเข้าไป -*- (มุงว่าพวกเมิงมาทำอะไรกันในเต๊นท์สูงๆ นั่น (เต๊นท์ห้องน้ำ)
หัวหน้าทัวร์เลยบอกเขาไปว่าเราบูชาเทพเจ้ากันอยู่ :D)
- หมูอินเดีย ตัวดำๆ สกปรกๆ ยังกะหนูท่อตัวใหญ่ๆ หากินเองตามกองขยะ
- วัวที่เดินดุ่มดุ๋ยตามถนน หลายตัวก็ไม่มีเจ้าของ หากินเองในตลาดบ้าง
เกาะกลางถนนบ้าง อิ่มแล้วก็พักอาบแดดชิวๆ
กลางถนน
- เลี้ยงแพะบนหลังคา
- สิ่งปลูกสร้างสำหรับสักการะเทพเจ้า มีเยอะพอๆ
กะเซเว่นบ้านเรา
- อินเดียไม่ค่อยมีเนื้อสัตว์ขาย มีแต่สิ่งมีชีวิตเป็นๆ
ถ้าจะเอา จะฆ่าให้เดี๋ยวนั้น
- หน้าบ้านมีไว้เลี้ยงวัว
- ผนังมีไว้ตากขี้วัวทำเชื้อเพลิง
อย่าคิดว่าจิ๊กแล้วไม่รู้ ถ้าทาบมือไม่สนิทแสดงว่าไม่ใช่เจ้าของ
อย่ามาตู่เนียนเอาฟรีๆ ไม่ได้
- อินเดียมีน้ำใต้ดินมหาศาล ปัมป์มาใช้เอา
- ขึ้นชื่อว่าพักโรงแรมอย่าเพิ่งกระหยิ่มยิ้มย่อง
มาตรฐานความสะอาดแบบอินเดีย “ก็ดีแล้วนิ อีนี่จะบ่นอะรายไม่เข้าจาย ~~~”
มาตรฐานความสะอาดแบบไทย “กลิ่นอับเนี่ยนะ – ผ้าปูที่นอนดำเหมือนไม่ได้ซักเนี่ยนะ - พื้นห้องฝุ่นเต็มเนี่ยนะ - ชักโครกที่คาดฝาทำความสะอาดแล้วแต่เปิดมามีคราบขรี้ติดรอบเนี่ยนะ” - คนแขกคิดอะไรซับซ้อนแต่ใจเย็นมาก
- พัดลมและแอร์มีแค่สองอย่าง ถ้าไม่เปิดก็ปิดซะ
เบอร์ 1-2-3 นี่ไม่มีดอก
- น้ำอุ่น เปิดไปเป็นสิบนาที
ถึงจะเริ่มร้อนขึ้นมานิดนึง หลังจากนั้นแม่งจะร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนหยุดไม่อยู่
- อุตสาหกรรมซักผ้าห่ม
ผ้าปูที่นอนของโรงแรมใช้แรงคนทั้งสิ้น
(แอบถามผจก.โรงแรมเขาว่านึ่เป็นวิธีที่ถูกต้องและได้มาตรฐานแล้ว
เพราะการใช้เครื่องนั้นไม่สามารถขจัดคราบสิ่งสกปรกบางอย่างออกได้ –
บร๊ะตอบแบบมีลีลา)
- ที่อยู่ริมแม่น้ำก็ซักกันริมแม่น้ำ
ฟาดผ้ากันอย่างเอาเป็นเอาตายเมามันขาวจั๊วะ ล้างในแม่น้ำ แล้วก็เอามาตากกะพื้นดิน
(ทำไมทำงั้นอ่ะ แขกบอก อ่อ เราถือว่าดินนั้นเป็นสิ่งที่สะอาด
และเราก็มองดูดีแล้วว่าไม่มีอะไรสกปรกไงล่ะเราถึงได้วางตากลงไป –
ความจริงที่ฟังมาคือ ไม่มีที่จะตากผ้าผืนใหญ่ที่มากขนาดนั้น
แต่ได้คะแนนลีลาในการตอบคำถามไป)
- คนแขกชอบมอง กล้าใช้กิจกรรมผ่านสายตา
ไม่มีความกลัวในการจ้องดูเข้าไปในนัยน์ตาผู้อื่น
ประกอบกับหน้าหนวดจึงดูน่ากลัวดี ไม่มีคำว่าหลบสายตา ไม่จำเป็นต้องพูดหรือยิ้มแก้เก้อไปด้วยในการมองคนแบบคนไทย
หรือมองแบบแสร้งไม่มองแบบคนจีน แบบไม่เกี่ยวด้วยว่าเป็นพ่อค้าที่พยายามจะขายของให้ได้
(อันนี้ถ้าไปสบตาเมื่อไรจะเจอบทตื๊ออีกไม่ต่ำกว่า 10 นาที)
แม้แต่แค่คนเดินถนนสวนกันแบบไม่ได้มีธุระกงการจะต้องเกี่ยวข้องอะไรกันก็ตามก็ยังมอง
วิธีแก้คือ สบตาปุ๊บใครยิ้มให้ก่อนคนนั้นชนะ
- อันว่าสังเวชนียสถานดูที่บ้านเมืองและวิถีชีวิตนั่นแล
ไม่ได้อยู่ที่กองอิฐโบราณหรือเสาอโศกหรอก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น