ไปกราบหลวงตา ท่านยังคงว่าติดแช่ เราว่าไม่เห็นค่ะ
จากกระบวนการสนทนาและสุดท้ายสิ่งที่กระเทือนใจคือคำว่าไม่ยอมรับความจริงในปัจจุบัน
สิ่งที่มันดิ้นรนค้นหาคือความยอมรับความจริงอย่างถาวร
และระหว่างการสนทนาก็คอยจะแว๊บว่าถ้าออกมาข้างนอกจะเป็นอย่างไร
มุมที่เริ่มสัมผัสมากขึ้นคือเห็นหรือไม่จิตเป็นอนัตตาไม่ได้อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของเจ้าของเลย
การรู้เป็น passive ธรรมดา
กับการรู้ซ้อนรู้ที่พยายามเข้าไปหมายว่านี่ฉันรู้จริงๆนะ
ความพยายามตรึงทางอายตนะทั้ง 6 ให้รู้ไม่ให้หลงเหล่านี้เป็นสังขารทั้งหมดเลย
เพื่อที่จะรู้ตลอดเพื่อที่จะไม่ให้หลงเพื่อที่จะเอาอะไรสักอย่าง
กำลังใจเล็กน้อย ท่านว่าทางพวกนี้ต้องผ่านทุกคน แต่เป็นทางผ่านไม่ใช่ทางติด
ท่านว่าจิตมีปัญญาและไม่ได้ดื้อ จึงจี้ให้
เมื่อวานตรงหน้าพระหยกขาวและในศาลาเล็ก แค่นั่งเฉยๆ ก็ราวกับได้ฟังคำสอน จิตสะเทือนกับความเงียบเป็นพักๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น