บันทึกคำสอนตัดภพฯ (๖) - 10 พ.ค.56

• หัดแยกความรู้สึกกับความคิด
• ความคิดจะไม่ล้ำเกินไปจากความจำ แต่ความรู้สึกนั้นจะต่างออกไป และเป็นแค่สภาวะ ไม่ได้แสดงสถานภาพของความรู้สึก
• ความอยากได้ปัญญาก็เพื่อมาสนองอัตตา
• มีแต่ทุกข์ (ความไม่คงที่) เกิดขึ้นแล้วดับไป -- ธรรมฐีติญาณ
• วจีสังขารก็เป็นสัญญาที่ผสมขึ้น
• มีความพึงพอใจในรูป ก็คือ มีอุปาทานในรูป
• ตัณหาดับ อุปาทานก็ดับ ก็แค่เผลอเพลินประเดี๋ยวเดียวก็หาย
• บุคคลคิดถึงสิ่งใด วิญญาณก็ตั้งในสิ่งนั้น
• ในสังขารมีสัญญา ในสัญญา มีเวทนา (เราจำเฉพาะเรื่องที่ทำให้เราสุข หรือทุกข์)
• ญาณก่อนนิพพานนั้นจะเกิดเป็นภาพรวมๆ
• ความคร่ำครวญอยากได้เวทนา มันก็ส่งผลให้คิดใหม่ ปรุงใหม่ ออกเป็นบุญ เป็นบาป เป็นการข่มอารมณ์ วิญญาณก็เข้าไปรับรู้ ส่งผลสู่นามรูป
• เวทนาเกิดจากกายส่วนใหญ่ มีที่สุดแค่กาย
• สังโยชน์ก็เกิดจากเวทนา
• สิ่งหนึ่งเมื่อปรากฏขึ้นแล้ว มันปรากฏลักษณะอื่นด้วยเสมอ -- มันเสื่อม
• สมาธิทั้งหมดคือการออกจากความคิดมาอยู่ที่ความรู้สึก มันจึงเทลาดไปสู่ความไม่ปรุงแต่ง นั่นคือ นิพพาน