15-26 ต.ค.57
นั่งสมาธิเช้าเย็น ไปสวดมนต์ที่วัดตามโอกาส สภาวะราบเรียบ ไม่มีผัสสะแรงๆ แต่บางครั้งที่ทำกิจกรรมอะไรซ้ำๆ แบบจังหวะคงที่จะเห็นว่าโมหะแทรกง่ายมาก แล้วก็จะถูกดึง ถูกดูดเข้าไปเรื่อยๆ ก็รีบออกมาไวๆ หันหลังให้ความคิดนั้นทันที บางวันนอนนานไปก็โดนมารเสียบให้หงุดหงิดง่ายก็มี
วันก่อนมีโอกาสได้ดูโขน แล้วรู้สึกว่าศิลปะการแสดงของไทยนี่ดีจัง ไม่มีอารมณ์กระชากไปมาเหมือนกับดูหนังหรือละคร ดูแล้วรู้สึกอิ่ม เสียงคนพากย์จังหวะการหายใจฟังดูคล้ายเสียงสวดมนต์ ดนตรีคนเป่าปี่ก็เป่าได้ละเมียดละไมเหลือเกิน มีจังหวะกลองแล้วก็เสียง "เฮ่ย!!" เรียกสติเป็นพักๆ การเคลื่อนไหวของตัวหนุมานรวดเร็ว คล่องแคล่ว แต่ไม่วุ่นวาย ส่วนนางสีดาก้าวย่างแต่ละก้าวราวกะจะลอยได้ ดูจบมีความสุข ก่อนนอนวันนั้นนั่งสมาธิรู้สึกนั่งได้นาน ขนลุกเย็น มีสติตื่นมากกว่าปกติไม่ง่วงเลย
ช่วงนี้ที่บ้านคุณนายน่ารักขึ้นทุกวัน เรียกได้ว่าไม่มีวันไหนไม่ถามหาเสียงพระเทศน์ บางทีลืมเปิดก็ยังสะกิดให้เปิด สิ่งที่เคยฟังไม่ได้ท่านก็ฟังได้มากขึ้น ไม่มีปฏิฆะต่อการฟังเหมือนเมื่อก่อน บางทีเหนื่อยหงุดหงิดก็มีโทสะหลุดพลั้งปากบ้าง แต่ก็เห็นว่าเกิดสติแล้วหลุดได้เร็ว ไม่บ่นไม่รู้จบเหมือนเมื่อก่อน แซวอะไรก็รู้ทันมากขึ้น
อีกหน่อยสงสัยได้ส่งการบ้านรายปักษ์ 5555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น