15/1/58
กลับมาบ้านแต่เข้าบ้านไม่ได้ไม่มีกุญแจ ระหว่างรอเลยสวดมนต์ นั่งสมาธิลืมตา เดินจงกรมไป (ช่วงเวลารออะไรสักอย่างนี่มันดีมากจริงๆ) เดินๆ อยู่ก็รู้สึกถึงความไม่สบายใจ อารมณ์จิตตกที่เป็นมาจะครึ่งเดือนหายไปเสียเฉยๆ
16/1/58
ไปสวดมนต์ นั่งสมาธิที่วัดปทุม สวดแบบไล่อักขระไป ใจก็ลอยไปเป็นพักๆ แต่เสียงยังอยู่ต่อเพราะสัญญา บางจังหวะเห็นตัวอักษรชัด บางจังหวะเห็นตัวอักษรเบลอ กลับบ้านนั่งอ่านหนังสือธรรมะ ได้มาทบทวนตัวเองว่ายังคงติดนิสัยจมแช่อารมณ์อกุศล ที่ว่ามันไม่มีแรงขึ้นจากอบาย ส่วนหนึ่งคลับคล้ายคลับคลาว่ามีความอยากจะอยู่อย่างนั้นเอง พอใจลึกๆ อีกส่วนนึงมีความอยากรู้อยากเห็นว่า ถ้าไม่ทำอะไรเลยไอ้อารมณ์นี้มันจะเป็นยังไงนะ แต่ต่อให้เห็นว่ามันก็หายไปเสียเฉยๆ เมื่อวาน คือฐานจิตวันนี้ไม่ตกไปเท่าวันก่อนๆ แล้ว แต่ก็ยังเห็นไม่ชัดเจนแบบดำเป็นขาว แล้วก็เกิดความรู้สึกว่าวงจรอย่างนี้ต้องเกิดอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น