เรื่องเกี่ยวกับทางสายกลาง
จะให้ภาพว่าจะต้องมีเส้นสองเส้น และเราก็เดินตรงกลาง
จริงๆ มันไม่หน่อมแน้มอย่างนั้น
ทางสายกลางจริงๆ มีความแน่นอนของมัน โดยอยู่ที่ "เป้าหมายที่แน่ชัด"
คือ เมื่อเป้าหมายแน่ชัด อะไรที่พาไปสู่เป้าหมายนั้น นั่นแหละทางสายกลาง
เหมือนทำของตก เดินไปเก็บของได้นั่นคือทางสายกลาง
เอื้อมซ้ายไป ขวาไปก็ไม่พอดี เดินไปอีกทิศก็ผิดทาง
ดังนั้นทางสายกลางนี้เป็นอะไรที่เริ่มด้วยปัญญา
คือ รู้ว่าจะทำอะไร
เห็นเป้าหมายว่าจะไปสู่อะไร
ระหว่างทางเป็นอย่างไร นั่นคือ รู้จุดหมายจึงจะเดินทางได้
พูดอีกแบบคือ เมื่อจะเดินทางก็ต้องรู้ว่าตัวเองจะไปไหน
เมื่อเป้าหมายชัด ก็จะไม่ทำอะไรที่มันไร้ประโยชน์
และทำในลักษณะที่พอเหมาะพอสมกับเหตุปัจจัย
ไม่ใช่ว่าสักแต่ว่าทำพอให้ได้เวทนา หรือทำตามๆ กันมาโดยงมงาย
ขณะที่แรงกาย แรงใจไม่เหนื่อยเปล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น