เป็นที่สงสัยเองมานานว่าศีลเป็นบาทฐานสมาธิอย่างไร
การละเว้นไม่ทำชั่ว ทำให้ไม่เกิดความเดือดร้อนใจก็จริง
แต่มันเฉยๆ ดูไม่มีพลังงานฝ่าย + ที่จะเกื้อกูลต่อความทรงตัวของสมาธิได้แต่อย่างใด
เอาส่วนตัวเลย ศีลไม่ได้ตัดความนึกคิดเป็นเรื่องราวอลังการจริง
แต่ไม่ได้ตัดความฟุ้งซ๋านยิบย่อยที่เป็นข้าศึกต่อสมาธิ
จนมาอ่านข้อสังเกตุในหนังสือพุทธธรรม
ด้วยในบาลีท่านแสดงกุศลกรรมบถทั้งในแง่ - และ +
คือ ศีลเหมือนจะเน้นแสดงแง่ - (มีอธิบายสั้นๆ ว่าเพราะในระดับชีวิตประจำวันไม่ได้เน้นการปฏิบัติสมาธิให้เด่นชัดออกมา)
แต่ถ้ามองในแง่สภาวะคือ ให้ทำกุศลให้ถึงพร้อม จึงจะสงเคราะห์ลงสู่ฝ่ายสมาธิจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น