(หลังสวดมนต์ทำวัตร)
หายใจเข้าผ่อน
หายใจออกคลาย
คลายความตึง ความเกร็งตั้งแต่ศีรษะ ไล่ลงมา
ขมับฝั่งนึงรู้สึก ฝังนึงคิด คลาย
วางดวงตาลง ตาจะเริ่มวางลงต่ำ ไม่กลิ้งกลอกอีกต่อไป
คลาย คลาย คลาย ให้เลือดลมเดิน
ต้นคอ หลัง แขน ขา คลาย
เลือดลมเดินสะดวกจะไม่เป็นตะคริว ไม่ชา
วางกายลง คือวางความยึดในกายลง
ไปรู้ตรงไหน มันจะไปยึดตรงนั้น คลายลง
คล้ายๆ ก่อนจะหลับ ต่างกันที่ตรงนี้มีสติ
เมื่อวางกายจึงได้พักจากความใส่ใจในกาย
การทำงานของใจจึงปรากฏชัดขึ้น
กายมันก็ทำงานของมัน แต่การหายใจราวกะลดลง เหลือแค่ที่ท้องนิดหน่อย
หากสติเริ่มหาย กลับมาเกาะระบบลมหายใจไว้ก่อน เริ่มต้นยังจำเป็น
ในจังหวะที่กายกับใจแทบจะแยกกัน
กายโปร่ง ใจว่างนั่นล่ะ อุทิศกุศลยามนั้นจะไปได้ทุกทิศ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น