กายภาวนานั้น
เป็นการพัฒนาที่ผัสสทวารทั้ง 5 (ไม่นับมโนทวาร)
เรียกว่าเป็นภาคเสพ
คือว่าด้วยการใช้สอย ตาดู หูฟัง
ให้ดูเป็น ฟังเป็น บริโภคเป็น
อย่างไม่หลงไหล เผลอเพลิน
อย่างรู้คุณค่าที่แท้จริง ให้เกิดสมประโยชน์มุ่งหมาย
มีความพอดี มีความรู้ประมาณ
ไม่หลงมัวเมา จนกลายเป็นทำร้ายตนเอง
เรียกว่าเป็นการฝึกที่จะใช้ช่องทางทั้ง 5
ให้ติดต่อสัมพันธ์กับโลกอย่างได้ผลดี
ส่วนศีลภาวนา (จบที่กายกรรม วจีกรรม)
เป็นภาคปฏิบัติการ
แสดงออกรับต่อการกระทำข้างนอก
เรียกบ้านๆ ว่าพัฒนาพฤติกรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น