ความดับในความหมายแง่ของพระสูตรคือ
ไม่มีเงื่อนไขการเกิด คืออวิชชาถูกละไป
การใช้งาน
คือจะได้โฟกัสถูกจุดว่า "ความรู้" น่ะมีไหม?
ไม่ต้องสนใจว่าตัณหาแรง - เบา
ให้สนใจที่ความเข้าใจนะถูกหรือยัง
===
ความดับในความหมายแง่อภิธรรม
คือความเกิดดับเป็นขณะๆ ของจิตแต่ละดวงที่เกิดขึ้นแล้วดับไป
การใช้งาน
ให้รู้ว่าตัณหาก็เป็นสิ่งที่เกิดแล้วดับ
อวิชชาก็เป็นสิ่งที่เกิดแล้วดับ
ฉะนั้น ไม่ต้องไปทำอะไรกับตัณหา หรืออวิชชาเลย (แต่ขั้นต้นยังต้องบริหารจัดการอยู่)
คือมันเหมือนผี จะไปทำการดับอะไรกับสิ่งที่เกิดดับอยู่แล้ว บ้าเปล่าๆ
ให้สนใจว่า แล้วความรู้น่ะประกอบอยู่ไหม
ไม่ต้องไปวุ่นวายกับการดับ
ให้มาโฟกัสกับการเดินมรรค การประกอบความรู้ ตอนนี้รู้หรือเปล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น