มันจะหลีกเลี่ยงในการเข้าหาผัสสะอย่างชัดเจน มันไม่ไว้ใจสิ่งที่ทำให้มันบาดเจ็บ หลีกเลี่ยงการปฏิสัมพันธ์ด้วย และไ่ม่สามารถวางใจให้สนิทชิดเชื้อได้ดังเดิม
มาดูกันว่าอะไรเกิดขึ้น .... เท่าที่เห็นได้ก็คือ
- มันรักตัวเอง และกำลังป้องกันตัวเองแล้ว
- การหลบเลี่ยงแบบนี้ไม่ทำให้เกิดการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ทั้งสองฝ่าย ซึ่งก็เริ่มเห็นว่าเป็นวัฏฏะที่ไม่เป็นประโยชน์อีกต่อไป แต่ยังทำอะไรไม่ได้ (ทำไม) ไม่รู้ขาดอะไรไป เหมือนไม่มีเหตุให้ทำเรื่องดีๆ ไม่มีแรงส่ง หรือไม่มีสิ่งแวดล้อม หรือไม่มีอะไรก็ไม่รู้
สองสามวันนี้มีสภาวะ "คันใจ" ไม่รู้ทำไม ดูมันอยากอะไรแบบไม่รู้เรื่อง อยากทำในสิ่งไม่มีประโยชน์ เป็นภาวะที่ทุกข์เอาเรื่องทีเีดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น