ทึ่งแหว๋
นั่งเล่นเก้าอี้ล้อเลื่อนไปมา ร่วงตกพื้นอย่างสวยงาม
รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วบอก "ไม่เป็นไรๆ เจ็บนิดหน่อย"
-----------------------
หลายวันนี้มีข้อมูลฟุ้งซ่านลอยไปๆ มาๆ เต็มหัว
ยิ่งนอนมาก ยิ่งฟุ้งซ่านมาก นอนคิดเรื่อยเปื่อย เพลิน
ง่วงบ้างลุกขึ้นมาขยับแข้งขาดีกว่า (น่าจะ)
-----------------------
พากย์ตัวเองเป็นอย่างหนึ่งว่า
ไม่ใช่ผู้ที่ยินดีในการจะอยู่
แต่ก็ไม่ใช่ผู้ที่พร้อมในการจะไป
ยังติดในอะไรก็ไม่รู้ ไม่ชัดเจน อาจจะเป็นความกลัว
กลัวการเปลี่ยนแปลง
กลัวการไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก
หรือเหล่านี้เป็นเพียงดราม่า?
-----------------------
สิ่งที่เสียใจจากนายเมื่อวันก่อนจนรู้สึกว่าไม่น่าจะกลับไปพูดจาด้วยท่าทีปกติ
แต่จนแล้วจนรอด เมื่อเวลาผ่านไป
อะไรบางอย่างก็กลับมา "เพลิดเพลิน" เหมือนเดิม
แล้วก็เหมือนจะรู้ว่า เมื่อความเพลินได้ที่แล้ว
สักวัน เมื่อเผลอ มันจะเหยียบย่ำให้จมดินลงไปอีกครั้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น