莫循知错

九爷：陛下。

皇上：这些年来朕一直想见你少、你却避而不见、为何今日要来见朕这个舅父了?

九爷：陛下言重了。莫循久病未愈、实在不便以这残疾之身出入宫廷、还望陛下怒罪。

皇上：既然来了就留在宫中用膳吧。

九爷：莫循今日前来是求陛下赐一道保命符。

皇上：保命符?朕听闻石舫在建安甚至在大漠也遍布势力、怎么还要来求朕。是谁让石舫莫循朕的外甥为难了?

九爷：落玉坊坊主、莘月。

皇上：为卫无忌的女人?

九爷：正是。莫循与莘月是患难之交、我听说她为了一个关外的舞女被关入大牢、如今莘月有孕在身、莫循实在不忍看到她受苦、所以恳请陛下能够赦免莘月。

皇上：我还以为是什么要紧的事。莘月之事乃是內宫之事交由皇后亲自处理、朕不便插手。

九爷：陛下乃是当今天子、若陛下能够赦免莘月、想必皇后也不会为难。

皇上：这天下是朕的、可朕把后宫交由皇后亲自处理、倘若因为你今日求情而赦免了莘月、那皇后在后宫的威信将大大受损。莫循哪、你说这天下是朕的但为什么朕要见你却那么难。

九爷：莫循久病缠身•••

皇上：不要以久病作为推脱。朕知道你志节高远、但是做事要留有余地、要懂得妥协与退让。当日你抗指不来见朕今日来见朕就当知道后果！

九爷：莫循知错。

皇上：罢了。你是朕的外甥、骄纵些也是情有可原。

九爷：恳请陛下能够赦免莘月。

皇上：莘月污蔑太子赵砥、乃是重最岂能轻易赦免。

九爷：•••

皇上：朕这些年一直在与羯族作战对大漠之事倒有所疏忽。你既然对大漠各陪有所了解并且有势力、不妨助朕一臂之力力用你的名声笼络大漠各陪归顺我朝、你意下如何?

九爷：若能免去生灵涂炭、莫循自当尽力而为。shēnglíng tútàn

the people are plunged into an abyss of misery

皇上：好。有你廷句话胜过雄兵十万。

九爷：陛下言重了。莫循只不过是一个商人。

皇上：被大漠称为大善人、你岂止是一个商人那么简单哪。日后常来宫中走走给朕讲讲大漠的事。

九爷：如陛下所愿、莫循岂感推辞。

皇上：莘月的事不是不可赦免、但你总得让朕对后宫有一个交代吧。

九爷：莫循愿亲自彻查此事、一定给陛下和后宫一个合理的交代

23/11/57

23/11/57

ตอนเช้านั่งสมาธิที่บ้านนับลมหายใจไปเรื่อยๆ จากเห็นหายใจชัดอยู่แถวๆ ท้อง อยู่ๆ ก็เปลี่ยนมาสนใจอยู่แถวๆ อก รู้สึกถึงความกลัว และความอึดอัดก็นั่งดูไป จนสักพักรู้สึกว่านั่งนานกว่านี้จะกลายเป็นโมหะแล้วเลยเลิก

จิตทั้งวันดูห้าวๆ จะว่ากระด้างรึป่าวไม่แน่ใจ ยังไม่เจอทดสอบ

ตอนเย็นไปนั่งสมาธิที่วัด นับลมได้ไม่ติดต่อเหมือนเมื่อเช้า รู้สึกถึงพลังงานกดที่ไหล่กับแขนซ้าย รู้สึกถึงภาพผู้ชายผมยาวมีหนวดแต่งตัวแบบทาร์ซาน สักพักผุดภาพทารก แล้วก็เป็นผู้ชายคนเดิมในชุดตาปะขาว ฟุ้งซ่านเชียว 5555 พอจะเลิกนั่งก็เหมือนมีพลังงานคายออกไปทางหน้าผาก ลุกขึ้นมารู้สึกว่าจิตห้าวๆ หายไปแล้ว

我要他为我做一件事应该不算难吧

秦湘：这里不是关外大漠、不可能任由你纵横。你敢吗？后果你承担得起吗?

辛月： 今天全都是民女有罪。娘娘我和无忌都不是什么心慈手软的人。
如果嬗儿少一根头发、我就不会让你好过、

如果嬗儿摔倒了、你最好小心你的骈儿、

如果嬗儿有认何不测的话、我绝不会放过你。

秦湘：你不可能做到的。

辛月： 你放心我永远不会泄漏Xièlòu你的身份、永远不会。
但是你得想想你在意的人。无忌现在手握重兵、皇上又那么信任他、我要他为我做一件事应该不算难吧。

恕末将无答案

皇上: 卫将军你有什么意见?

卫无忌:  回陛下、末将没有任何意见

皇上: 那在李达之死这件事上、你认为万谦是对是错?

卫无忌:  李达将军和万大将军在战场上的风采末将都见识过。两位都是一等一的将领。

皇上: 那你支持万氏还是反对万氏?

卫无忌:  回陛下、这个问题末将不是不回答而是对我来说根本没有任何关系。在公、身为南朝子民、能为南朝安定边疆是我的职责和梦想。在私、我只想过自己想过的日子。大臣之间的斗争、我不会主动参与亦不想被迫参与。既不在局内、何来支持和反对。陛下的问题恕末将无答案。　

22 พ.ย.5

22 พ.ย.57

วันนี้ประหลาด

ทั้งวันไม่ได้โกรธใคร โทสะไม่มี ปฏิฆะไม่เห็น แต่ปากผ่าซากมากๆ ไวด้วย ตอนพูดใจเฉยสนิท วาจาห้วนสนิท ฟังใครมาแนวพี่เวิ่นหน่อยเป็นตัดจบผันบทออกเสียไม่ยอมเสียเวลาฟัง หรือลุกไปเข้าห้องน้ำเลย แต่ก็มีรู้สึกอยู่แว่บนึงว่า วาจาเรามันห้วนไปมั้ง อีกฝ่ายหนีเลย ไม่รู้กระเทือนรึป่าว เลยส่งขออภัยสำหรับปากฟ้าผ่าไป กายวาจามันออกคล้ายมีโทสะแต่ใจมันเฉย ทั้งนี้ก็รู้สึกถึงแรงบีบคั้นทางกายบางอย่างที่ทำให้กิริยามันออกรวดเร็วอย่างงั้น 

ตกดึกแหงนหน้าดูท้องฟ้า รู้สึกถึงความติดใจในดวงดาว

ปุริสภาวะ

มันมีจิตบางแบบเกิดขึ้นให้รู้สึกได้ว่า จิตแบบนี้ไม่สามารถดำรงด้้วยอิตถีภาวะได้ มันเป็นจิตแบบพร้อมรับเผชิญทุกอย่างแต่ไม่เหลือที่ให้ใครอยู่ด้างข้าง ขณะที่จิตแบบหญิง เรารู้สึกว่าใันจะเป็นแบบยินดีในการสนับสนุน ยินดีในการเป็นที่สอง เป็นผู้ช่วย ประมาณนั้น

จำเหตุไม่ได้ว่าคิดมาจากอะไร

16 -17 พ.ย.57

16 -17 พ.ย.57

เดินทางมาทำงานต่างจังหวัด 

ระหว่างนั่งรถ ก็เสียบหูฟังเสียงสวดมนต์บ้าง ฟังไฟล์เทศน์บ้าง แต่ใจมีตัณหาเกือบจะตลอดเวลา ด้วยเห็นว่าช่วงนั่งรถเป็นเวลาว่างนาน ไม่อยากจะให้เสียเปล่า ไอ้ความไม่อยากตรงนี้แหละที่ไม่พอดี 

มาต่างจังหวัดคราวนี้ ใจต่างออกไปจากครั้งก่อนๆ อย่างเห็นได้ชัด

ครั้งก่อนๆ จะมีจิตอิจฉาบ่อย เพราะงานเราเป็นงานที่ต้องเริ่มก่อน และเลิกทีหลัง ยิ่งหิวยิ่งเหวี่ยงง่าย แล้วก็มีประเภทต้องเจอผู้ใหญ่หลายคน เบื่อทำตัวพินอบพิเทา อยากให้งานรีบเสร็จเวลาผ่านเร็วๆ จะได้กลับบ้าน ถึงกับนับถอยหลังแต่ละวันว่าเหลืออีกกี่เปอร์เซ็นต์ แต่รอบนี้ ใจค่อนข้างนิ่ง เจอผู้ใหญ่ก็เฉยๆ ไม่ได้รู้สึกต้องตัวลีบตัวเล็กอะไร จิตอิจฉาไม่ค่อยเกิด เขาจะพักก่อนก็ดีแล้ว ยินดีที่ผู้อื่นมีความสุข ตัดกระแสอิจฉา ตัดความโอดครวญ ตั้งเอาไว้ในใจว่าจะรักษาประโยชน์เรา (ไม่ทำใจเราให้เสีย) รักษาประโยชน์เขา (ไม่ทำใจเขาให้เสีย) การนับถอยหลังก็ไม่มี ดูพี่จิตเขาเฉยๆ งานจะมาขนาดไหนก็ไม่มีใจแขยงบ่ายเบี่ยง ยังไงก็ได้ ชิวๆ

หลังเลิกงาน คณะพาไปชมวัดริมแม่น้ำ เราก็ไปนั่งรับสายลมริมโขง ด้วยเวลาจำกัด ทั้งๆ ที่บรรยากาศน่าผ่อนคลายมาก แต่ใจกับกังวลอยู่กับเวลา เลยมาเหมือนไม่ได้มา ใจไม่ชิวตามบรรยากาศ เสียโอกาสซะฉิบ

10-11 พ.ย.57

10-11 พ.ย.57

โดนตัวอิจฉาเล่นงานเอาทีเผลอ คือมันไปแอบอิจฉาเขาที่แม่งว่างจังวะ ทีกูยุ่งจะตาย เงินเดือนก็เท่ากัน ค่อยๆ เก็บเป็นปฏิฆะเล็กๆ เห็นหน้าแล้วก็ขุ่นเป็นพื้น มีโอกาสจะจิกกัดได้ตลอดจนสองวันก่อนมีเหตุสักอย่างให้วางระเบิดเลยจัดไปกลางงาน เสร็จแล้วก็เซ็งเอง

แต่ได้ข้อดีมาอย่างนึงคือ ได้ตัดผัสสะเด็ดขาด ไม่ยุ่งด้วย ในภาวะเหงา ทำให้หารู้เป็นเพื่อนได้ดีกว่าที่จะปล่อยกาย ปล่อยวาจาฟุ้งซ่านไปตามโลก

การบ้านแบบเป็นทางการ

10-11 พ.ย.57

โดนตัวอิจฉาเล่นงานเอาทีเผลอ คือมันไปแอบอิจฉาเขาที่แม่งว่างจังวะ นั่งโม้ทั้งวัน ทีกูยุ่งจะตาย เงินเดือนก็เท่ากัน ค่อยๆ เก็บเป็นปฏิฆะเล็กๆ เห็นหน้าแล้วก็ขุ่นเป็นพื้น จนมีเหตุเลยบู้มกลายเป็นโกโก้ครั้นช์ เสร็จแล้วก็เซ็งเอง

แต่ได้ข้อดีมาอย่างนึงคือพอเข้าหน้าไม่ติด จิตก็หลบเลยตัดฟุ้งซ่านไปได้พวงใหญ่ ได้งานเป็นชิ้นเป็นอัน แลกกะความเซ็งเป็ดเมื่อเผลอแส่ไปหาเรื่องเขา แล้วก็เหมือนคนเวลาได้แผลจะเคลื่อนไหวจะอะไรก็ระมัดระวังมากขึ้น

กลับบ้านนั่งสมาธิตามไฟล์ในซีดี จิตตามติดได้ค่อนข้างดี พบว่าสมาธิไม่ได้เงียบเชียบ แต่มันก็ไม่ได้วุ่นวาย แต่ก็มีพักที่ว่างหายไป พอออกมาก็พบว่า ต่อให้นั่งสมาธิวันละ 2 ชั่วโมง มันก็ลบล้างความไม่สบายใจจากศีลที่พร่องไม่ได้จ้า

ปล.ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพค่ะ

养身之道

皇后：我最近闲时翻起了医书发现养身之道，想跟妹妹分享一下。

湘夫人：妹妹愿闻其详。

皇后：所谓养生之道最重要的一点就是不要思虑太多，该放手时就放手。

湘夫人：姐姐嘱咐的是。妹妹受教了。

湘夫人：其实妹妹真的很佩服姐姐的容人之量，对过往的事毫无介怀，不跟妹妹计较。

10-11 พ.ย.57

10-11 พ.ย.57

นั่งสมาธิตามไฟล์โพชฌงค์8 จิตตามติดได้ค่อนข้างดี พบว่าสมาธิไม่ได้เงียบเชียบ แต่มันก็ไม่ได้วุ่นวาย แต่ก็มีพักที่ว่างหายไป

4 พ.ย.57

4 พ.ย.57

เลิกงานว่าจะไปวัดนั่งสมาธิ เจออาจารย์กลับมาจากกราบหลวงพ่อถาวร เล่าว่าสุขภาพท่านเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ มองแทบจะไม่เห็นแล้ว และการเป็นพระก็ไม่มีลูกหลานดูแลลำบากตรงนี้ เล่าไปถึงว่าปีก่อนท่านลำไส้อักเสบ bleed จนช็อค เข้ารพ.ไปถึง 2-3 ครั้ง

เล่าไปถึงอาการแม่อ.และแม่เพื่อน มะเร็งปอด ไอ 2-3 อาทิตย์ไม่หายสักที และสูงอายุ ไปตรวจก็สงสัยทีบีกับมะเร็งด้วยอายุมากแล้ว มะเร็งมีหลายไทป์ ไทป์บีจะ fluid มาก เพราะเซลล์มะเร็งสร้าง พอจะได้ฤกษ์ไปหาหมอเอ็กซเรย์ดู ปอดก็มักจะหายไปข้างนึงแล้ว แอดมิทเข้ารพ.ทันที อาการต่อมาจะนอนไม่ได้ เพราะน้ำจะเอ่อออกตลอด T_T

ฟังแล้วเกิดมรณานุสติ

พอแยกจากหมอตา เข้าไปศาลา โดนเชิญออกว่าศาลาปิดแล้ว เง้อ เลยกลับมาบ้านก่อนนอนก็นั่งสมาธิ ตั้งใจไว้ว่าไม่ต้องดูเวลาละ ถ้ามีีปัญญานั่งได้ทั้งคืนก็นั่งไป ดูอาการ นั่งได้ประมาณชั่วโมง(กะเอา) ก็นอน

重逢

九爷：建安好玩吗？

月儿：刚到建安就忙着喂饱肚子，后来又整天红姑的园子里，哪儿都没玩过。

九爷：我猜你过得不错，红姑待你一定也好，如今站在这里已经有建安城大家闺秀的样子了。

月儿：我一直就不错，只不过人要衣马要鞍而已。

九爷：是

月儿：我在月牙泉狼狈的样子你是见过的，就不要造捉弄我了，想起来那个时候我过得很好，现在也不错。

九爷：红姑没有为难你吧

月儿：没有没有

九爷：你紧张什么

月儿：谁知道你们这儿什么规矩，万一跟大漠一样动不动就砍人一只手，红姑那样的大美人岂不是可惜了。

九爷：这不是你和红姑之间的个人恩怨这么简单，如果放任不管一定会有人再犯，将来受苦的是那些弱女子。

月儿：红姑已经承诺过我绝对不会再犯，可有两全法子？

九爷：这件事情是交给老吴去做吧，他地下的人出了事，我可犯不着替他去操这份心。

月儿：外面有些冷不如我们到屋子里面坐吧。

----------------------

2-3 พ.ย.57

2-3 พ.ย.57

มีเหตุปะทะกะทั่นแม่อีกครา จิตเซ็งไปอีกตามระเบียบ พบว่าพี่มารไม่ปราณีเรยทะลวงแผลซ้ำย้ำแผลเดิม ไม่เป็นสุภาพบุรุษชายสี่บะหมี่เกี๊ยวเลย -*-

- อาศัยการสนทนาได้เพื่อนชี้ว่าเพราะเรามีอัตตาออกไปก่อนทั่นแม่จึงได้เกิดปฏิกิริยาป้องกันตัวขึ้น
- อาศัยปุคลาธิษฐาน + อารมณ์ขัน พูดกะพี่มารเป็นเรื่องเป็นราว ยกจิตตัวยกจิตเพื่อนไปพร้อมๆ กัน

บ้านรก

สนทนากับท่านหน่อยเรื่องการจัดบ้าน บ้านรก ว่ากันไป มีประโยคนึงติดใจ

"เพราะเก็บเละเทะเวลาจะใช้เลยหาไม่เจอ แต่มันอยู่ในนั้นแหละ" 

วาทะท่านหน่อย

เหตุผลจะเนี้ยบขนาดไหนถ้าใส่ด้วยอัตตา ต่อให้เถียงชนะก็แพ้อยู่ดี แพ้เชิงความสัมพันธ์ - วงเวียนใหญ่