22 พ.ย.57
วันนี้ประหลาด
ทั้งวันไม่ได้โกรธใคร โทสะไม่มี ปฏิฆะไม่เห็น แต่ปากผ่าซากมากๆ ไวด้วย ตอนพูดใจเฉยสนิท วาจาห้วนสนิท ฟังใครมาแนวพี่เวิ่นหน่อยเป็นตัดจบผันบทออกเสียไม่ยอมเสียเวลาฟัง หรือลุกไปเข้าห้องน้ำเลย แต่ก็มีรู้สึกอยู่แว่บนึงว่า วาจาเรามันห้วนไปมั้ง อีกฝ่ายหนีเลย ไม่รู้กระเทือนรึป่าว เลยส่งขออภัยสำหรับปากฟ้าผ่าไป กายวาจามันออกคล้ายมีโทสะแต่ใจมันเฉย ทั้งนี้ก็รู้สึกถึงแรงบีบคั้นทางกายบางอย่างที่ทำให้กิริยามันออกรวดเร็วอย่างงั้น
ตกดึกแหงนหน้าดูท้องฟ้า รู้สึกถึงความติดใจในดวงดาว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น