วันอังคารที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

10-11 พ.ย.57

10-11 พ.ย.57

โดนตัวอิจฉาเล่นงานเอาทีเผลอ คือมันไปแอบอิจฉาเขาที่แม่งว่างจังวะ ทีกูยุ่งจะตาย เงินเดือนก็เท่ากัน ค่อยๆ เก็บเป็นปฏิฆะเล็กๆ เห็นหน้าแล้วก็ขุ่นเป็นพื้น มีโอกาสจะจิกกัดได้ตลอดจนสองวันก่อนมีเหตุสักอย่างให้วางระเบิดเลยจัดไปกลางงาน เสร็จแล้วก็เซ็งเอง

แต่ได้ข้อดีมาอย่างนึงคือ ได้ตัดผัสสะเด็ดขาด ไม่ยุ่งด้วย ในภาวะเหงา ทำให้หารู้เป็นเพื่อนได้ดีกว่าที่จะปล่อยกาย ปล่อยวาจาฟุ้งซ่านไปตามโลก

การบ้านแบบเป็นทางการ

10-11 พ.ย.57
โดนตัวอิจฉาเล่นงานเอาทีเผลอ คือมันไปแอบอิจฉาเขาที่แม่งว่างจังวะ นั่งโม้ทั้งวัน ทีกูยุ่งจะตาย เงินเดือนก็เท่ากัน ค่อยๆ เก็บเป็นปฏิฆะเล็กๆ เห็นหน้าแล้วก็ขุ่นเป็นพื้น จนมีเหตุเลยบู้มกลายเป็นโกโก้ครั้นช์ เสร็จแล้วก็เซ็งเอง
แต่ได้ข้อดีมาอย่างนึงคือพอเข้าหน้าไม่ติด จิตก็หลบเลยตัดฟุ้งซ่านไปได้พวงใหญ่ ได้งานเป็นชิ้นเป็นอัน แลกกะความเซ็งเป็ดเมื่อเผลอแส่ไปหาเรื่องเขา แล้วก็เหมือนคนเวลาได้แผลจะเคลื่อนไหวจะอะไรก็ระมัดระวังมากขึ้น
กลับบ้านนั่งสมาธิตามไฟล์ในซีดี จิตตามติดได้ค่อนข้างดี พบว่าสมาธิไม่ได้เงียบเชียบ แต่มันก็ไม่ได้วุ่นวาย แต่ก็มีพักที่ว่างหายไป พอออกมาก็พบว่า ต่อให้นั่งสมาธิวันละ 2 ชั่วโมง มันก็ลบล้างความไม่สบายใจจากศีลที่พร่องไม่ได้จ้า
ปล.ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพค่ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น