11/7/57
บังเอิญได้คุยเมสเซจกับเพื่อนสมัยมัธยม อยู่ๆ ก็เหมือนมีอะไรดลใจให้ชวนเขาไปวัดปทุมและเขาก็ยินดีไปด้วย ก่อนไปก็แวะกินข้าวกันตามประสาก็พบว่า เพื่อนคนนี้สมัยก่อนเราค่อนข้างจะรำคาญเขาเพราะพูดได้น้ำไหลไฟดับ non stop แต่วันนี้เจอก็เฉยๆ ไม่ได้รู้สึกรำคาญเหมือนเมื่อก่อน คงเพราะไม่ได้เจอกันนานก็เป็นได้
ด้วยการที่ไม่ได้เจอเพื่อนคนนี้นาน ทำให้เห็นคุณธรรมในตัวเขาที่ในอดีตเราไม่เคยเห็น เช่น รู้สึกเขาใจเย็น ฟังมากขึ้น พูดจาดูมีสติมีจังหวะจะโคน และใจดีกว่าภาพที่เราเคยรู้จัก
ระหว่างสนทนา มีเกิดตัวบ้างประปราย เห็นความพยายามจะครอบงำในความรู้สึกแล้วก็คลาย
ไปวัดก็เดินเวียนเทียน กราบพระ สวดมนต์ ตั้งอธิษฐาน
ก่อนนอน สวดอิติปิโส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น