เมื่อวานมีได้อ่านเรื่องสตรีคนหนึ่งถูกข่มเหง
เรียกว่าเป็นการจัดการหลังเกิดเหตุที่น่าอนุโมทนาในกำลังใจ
เมื่อลองวิเคราะห์ดูพบว่า ขณะเกิดเหตุการณ์
ด้วยตัวเด็กคิดว่าถ้ารอดจะตอบแทนคุณแม่ให้เต็มที่
รอดด้วยศรัทธา เอามารดาเป็นสรณะ
ทำให้รอดเหตุการณ์เลวร้ายที่สุดมาได้
แต่พอแม่ไม่เข้าใจและไม่ยอมรับที่เด็กมีครรภ์ขึ้นมา
เด็กตัดสินใจฆ่าตัวตายทันที
แต่ก็รอดมาได้เพราะมีคนพบเห็นช่วยไว้ได้ทัน
น้องตัดสินใจไม่ทำแท้ง เก็บเด็กไว้
รวมทั้งไปเยือนคุก เพื่อพูดคุยกับผู้กระทำผิดทั้ง 7 คน เพื่ออโหสิกรรม
หนึ่งในนั้นสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรกับใครเช่นนี้อีก
นับว่าช่วยให้คนกลับตัวเป็นคนดีได้ 1 คน
สุดท้ายน้องเสียชีวิตด้วยเอดส์
คิดในทางกลับกัน ถ้าเหตุการณ์เช่นเดียวกันเกิดขึ้นกับเรา
สิ่งที่เราจะทำก็ต้องไม่ต่างไปจากที่น้องทำนั่นแหละ
นั่นเป็นทางเดินต่อเพียงทางเดียวที่เป็นไปได้
ความโชคร้ายอย่างหนึ่งคือน้องเจอสรณะที่ผิด
ข้อสังเกตคือ ภายหลังสิ่งที่เลวร้าย อาจจะเจอสิ่งที่เลวร้ายกว่าจากทิศทางที่คาดไม่ถึง
เช่นในกรณีนี้คือ การไม่ยอมรับจากมารดา
ในช่วงที่นรกมาเยือน สติปัญญาไม่อาจตามทัน
จะมีเพียง "ศรัทธา" ที่จะมีกำลังพารอดได้
สำหรับคนรอบข้าง
สิ่งที่จำเป็นคือ กำลัง "ตั้งมั่น"
ต้องเป็นหลักให้ ไม่อ่อนไหวกับเรื่องราว
เพื่อให้อีกฝ่ายตั้งตัวได้เร็วที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น