“เงินตั้งแสนเชียวนะคะยาย”
“เราจำเป็นต้องใช้เงินแสนตอนนี้ไหม...ก็ไม่...นอกจากเงินเพื่อการเรียนที่มีทุน
กยศ. อยู่แล้ว หนูต้องการเงินไปทำอะไรอีก”
หลานสาวส่ายหน้า
ชีวิตความเป็นอยู่ปัจจุบันอาจไม่เลิศหรูแต่ก็กินอิ่มทุกมื้อนอนหลับสบายทุกคืน
มีหนี้สินต้องผ่อนชำระเล็กน้อย
ไม่ถึงกับทำให้เดือนร้อน
อันที่จริงครอบครัวไม่ถึงขั้นขัดสนแค่ไม่สะดวกสบายเท่านั้นเอง
“เงินน่ะ ใคร ๆ ก็อยากได้
ความอยากมันมีกันทุกคน และอยากมีอยากได้ไม่สิ้นสุดเป็นปกติของคนส่วนใหญ่”
“วิธีการควบคุมความอยากสำคัญกว่าการหาทางตอบสนอง
ถ้าควบคุมความอยากไม่ได้ก็ต้องดิ้นรนหาวิธีมาสนอง” คุณยายยังคงใช้เสียงเนิบนาบพูดเรื่อย
ๆ
“เคยชินกับการตอบสนองความอยากมาก ๆ
ในที่สุดก็หลุดการควบคุมตัวเอง นี่ก็เป็นปกติของมนุษย์เช่นกัน”
“หนูก็ไปทำแค่ช่วงปิดเทอม” หลานสาวแย้งเสียงอ่อน
เพื่อไม่ให้ฟังเป็นดื้อดึงดันทุรัง
“ถ้าหนูคิดว่าควบคุมตัวเองได้
ยายก็คงไม่ห้าม”
“แต่ยายไม่เชื่อว่าหนูคุมได้”
“ยายไม่พูดแบบนั้นจ้ะ
ที่จริงก็ภูมิใจที่หนูคิดหาเงินสำรองเผื่อยามขัดสน
แต่ยายคงไม่ดีใจถ้าหนูต้องเอาต้นทุนมีค่าไปแลกกับอะไรก็ตามที่จะทำให้เสียใจทีหลัง”
“เสียใจทีหลังเหรอคะ” เป็นครั้งแรกที่ฉุกคิด
น้องไอมองใบหน้าแย้มยิ้มของหญิงสูงวัยอย่างหวังค้นหาคำตอบ
“ยายบอกแล้ว ชีวิตไม่มีอะไรง่าย
อยากได้มากก็ต้องเสี่ยงสูง
บางสิ่งบางอย่างวันนี้ดูคุ้มจะเสี่ยงแต่ในระยะยาวมันอาจไม่ใช่
หนูต้องหัดคิดให้ยาวไกลอย่าตัดสินใจแค่เฉพาะหน้า”
คุณยายมองหน้าหลานสาวชั่วอึดใจแล้วพูดต่อ
“แค่เฉพาะหน้าตอนนี้ยายยังไม่เห็นว่าหนูต้องรีบร้อนตัดสินใจกับอะไรทั้งนั้น”
“ความสาวความสวยเป็นต้นทุนสูงค่า
จริงอยู่จะใช้หรือไม่ใช้ถึงเวลามันก็ร่วงโรย
และเราอาจดึงความสาวความสวยกลับมาไม่ได้”
“แต่รู้ไหม...คนจะมีค่า ไม่ใช่การใช้ความสาวความสวยให้เป็นประโยชน์
เพราะความจริงมันขึ้นอยู่กับการใช้ชีวิตอย่างสำนึกในคุณค่าของตัวเอง
งานหรือใครหรืออะไรก็ตามที่มีส่วนลดคุณค่าตัวเอง
ไม่ว่าจะได้ผลตอบแทนมากแค่ไหนสุดท้ายแล้วมันไม่คุ้ม”
สาวน้อยนิ่งงันความสับสนจู่โจมอย่างหนัก
ภาพสาวสวยแต่งกายเซ็กซี่วับแวมนั่งเรียงรายรอผู้ชายเรียกไปใช้บริการ
ผุดเข้ามาในความคิด
ไม่ต้องคลุกคลีจนทะลุทะลวงทว่าสัญชาตญาณร้องบอกดังก้อง
งานนั่งดริ๊งก์ในค็อกเทลเลานจ์มีส่วนในการทำลายคุณค่าตัวเอง
น้องไอหมดหนทางปฏิเสธโดยสิ้นเชิง
“หนูอายุยังน้อย ยังมีเวลายาวไกล
การได้เรียนรู้เป็นโอกาสเป็นความได้เปรียบของความเยาว์วัย”
“การเรียนรู้ให้ประโยชน์ก็จริง
แต่มันก็เป็นโทษได้ถ้ากระตือรือร้นใฝ่รู้ในสิ่งผิด”
“ผิดถูกก็ต้องเรียนรู้ดูก่อน
ถ้าไม่ลองหนูจะรู้ได้ยังไงล่ะคะ” ในใจยังคงคิดค้าน
งานสร้างรายได้มหาศาลเป็นโอกาสที่ควรรีบกอบโกย
“ก็ลองมองผลลัพธ์ที่แย่ที่สุด
แล้วคิดดูสิหนูรับไหวหรือไม่
ถ้ามันเป็นความผิดพลาดมันจะแก้ไขได้ไหม
จะกลายเป็นตราบาปในชีวิตหรือเปล่า”
เป็นผู้หญิงกลางคืน
ใช่ตราบาปในชีวิตไหมหนอ
ถ้าใช่ตอนนี้จีประทับตราฝังลึกมากขนาดไหน
ถ้าใช่น้องไอยังอยากฝังประทับตราบาปแลกกับเงินก้อนใหญ่หรือไม่?
หรือที่จริง ไม่มีตราบาปอะไรทั้งสิ้น
เพราะเมื่อเวลาผ่านเราแค่หลับตาทำใจให้ลืม มันก็จบ !
มิ้ว ณ ชมวิว คคห 1486
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น