ทรงจำพุทธพจน์ได้แม้เพียงคาถาเดียว
ถ้าปฏิบัติจนเห็นสัจจะได้
ทรงชมว่าเป็นพหูสูตร
แต่ถ้าท่องได้ทั้งพระไตรปิฎก
แต่เจริญไม่ได้
ทรงเรียกเถรใบลานเปล่า
เราทั้งหลายศึกษามากหรือน้อย
เอาให้มันตรงสาระของชีวิต
ทำยังไงให้มันเห็นเป็นไตรสิกขา
ทำยังไงให้เป็นศีล สมาธิ ปัญญา
ถ้าเราตั้งโครงสร้างตรงนี้เอาไว้บ่อยๆ
การศึกษา ก็เป็นการศึกษาเพื่อเพิ่มพูน
เป็นการศึกษาที่ก่อร่างสร้างตัว ก่อร่างสร้างใจไปเรื่อยๆ
เป็นใจที่มีไตรสิกขา แล้วหาพระสูตรเพิ่มมาเรื่อยๆ
การศึกษาจะไม่หนัก
แต่ถ้าขึ้นต้นแบบสวาปาม
"ฉันจะต้องทรงคัมภีร์นี้ให้ได้ ! "
มักจะบวชไม่ค่อยทน ทนไม่ได้ก็สึกเลย
เพราะความสามารถมันจำกัด
ทุกอย่างดีหมด และจะรับหมด
ของดีจริงก็ต้องรู้ปริมาณ
ถ้าศึกษาเพื่อเพิ่มพูนไตรสิกขา
จะได้รับประโยชน์มหาศาล
ในตอนหลังๆ พระพุทธเจ้าบอก
ขอให้ติดตามพระองค์เพื่อฟังกถาวัตถุ ๑๐
อย่าติดตามพระองค์เพื่อฟังนวังคสัตถุศาสน์
คืออย่าเรียนพระไตรปิฎกเพื่อทรงพระไตรปิฎก
แต่อ่านเพื่อให้เห็นข้อปฏิบัติ
ถ้าศึกษาอย่างนี้ ไม่นานจะพ้นทุกข์
ไม่อย่างนั้นจะทุกข์มาก
โรคบุญน้อยจะเข้าแทรก
ก็จะห่างพระรัตนตรัยไปเรื่อยๆ
ศึกษาไปก็สังเกต คุณธรรมต่างๆ เพิ่มไหม
ถ้าตั้งอย่างนี้การศึกษาของเราก็จะเจริญยิ่งๆ ขึ้นไป
การศึกษาจะมีความสุข
รู้สึกเป็นบุญแล้วที่ได้ฟัง ได้ศึกษาและปฏิบัติตามที่พระพุทธเจ้าสอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น