แส่สั่นหมั่นปรุงฟุ้งซ่าน พ่นลมระงมผ่าน
เปิดด่านปากช่องนองวจี
คึกคักลำพองผ่องศรี หักหาญปารมี
เสริมศักดิ์เสริมศรีมวลมาร
ให้เติบกล้าใหญ่ไพศาล เป็นไฟสังหาร
คุณธรรมอันร่ำเรียนมา
-----
เหงาหนักมักฟุ้งซ่าน
ให้รำคาญอาการจินต์
หิวนักยักเคี้ยวกิน
ซึ่งอารมณ์ผสมโมห์
คิดมากลากเตลิด
ก่อกรรมเกิดเชิดโทโส
ตัณหาหาทางโต
ได้ออกโอ่โอ้สมใจ
ลอดหลุดเป็นอาวุธ
สะดุดแท้สะดุดใน
ล้อลามละทรามวัย
แม้นผู้ใหญ่ก็ล่วงเกิน
พี่มาอิจฉาน้อง
ด้วยติดต้องคลองดำเนิน
นึกไปให้ขวยเขิน
มิอาจเดินมัชฌิมา
ไฟรักสลักจิต
ปรุงจริตคิดมิจฉา
เพียงครั้งหวังเมตตา
จากธาดาผู้หมางเมิน
-----
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น