พระสูตรนี้เป็นคำสอนแบบปริยายเทสสนา
คือยกมาเพียงแง่มุมหนึ่ง เพื่อสอนคนใดคนหนึ่ง หรือคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง
มันจึงอาจจะใช้ได้ในเงื่อนไขใดเงื่อนไขนึง
ถ้ารู้ก็ดีไป ถ้าไม่รู้ก็มั่วได้
เวลาเขากล่าวสรรเสริญหลังจบพระสูตร
จึงกล่าวว่า "แจ่มแจ้งนักพระเจ้าข้า พระพุทธเจ้าแสดงธรรมเป็นอเนกปริยาย..."
คือเขาเข้าใจว่าธรรมมีหลายแง่มุม
พระพุทธเจ้าอธิบายได้หลายแง่มุม ที่เราเข้าใจเป็นเพียงปริยายหนึ่ง
เขาเกิดสัทธา จึงแสดงตนเป็นอุบาสก จะได้ฟังอีกบ่อยๆ
ขนาดเข้าใจแง่มุมเดียวยังขนาดนี้ ท่านรู้ทุกแง่มุมจะขนาดไหน
พระสารีบุตรยังว่า มานั่งฟังเมื่อไรก็ได้แง่มุมเพิ่มเติมเมื่อนั้น
ขณะที่อภิธรรมเป็นคำสอนแบบนิปปริยาย
แสดงไปตามหลักธรรม ไม่ได้เฉพาะเจาะจงไปที่ผู้ใด
จึงใช้ได้ครอบคลุม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น