จะพูดเรื่องขัดเกลากิเลส
ต้องพูดเรื่องรู้สึกในร่างกายจิตใจของเรา
ถ้าฉันถามอะไรที่รู้สึกใจอย่างไร
ต้องบอกตามจริง อย่าทำสองเงื่อนสองเงา
บางทีคำถามอย่างนี้
รู้ชัดว่าเขาถามประสงค์อย่างนี้
แกล้งบิดเบือนไปเสียอย่างอื่น
เป็นอันทำลายความจริงและปิดความจริงตนเอง
ที่รู้ก็บอกว่ารู้ ที่ไม่รู้ต้องบอกว่าไม่รู้ดีกว่า
และอย่าพูดเรื่องที่จำไว้ที่ตนยังไม่รู้สึกจริงมาพูดหรือมาตอบเลยเป็นอันขาด
เรื่องพูด
ถ้าไม่ซักไซ้จนได้ความชัดเจน
จะพูดกันทำไม เสียเวลา
ไม่เป็นประโยชน์ทั้งผู้พูดผู้ฟัง
หัดธรรมบทที่ 22
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น