ครู
เชิญแม่ชี้แจงข้อปฏิบัติต่อไปเถิดจ้ะ
ศิษย์
การปฏิบัติก็ต้องตั้งสติทำสัญญา
ระลึกอยู่ที่ดับอย่างเดียว
เพราะเกิดเป็นตัวรู้สึกขึ้น ไม่ต้องระลึกก็คงรู้อยู่ตามธรรมดาแล้ว
เพราะแต่ก่อนรู้เกิดอยู่อย่างเดียว จึงต้องเติมดับเข้าไปอีกอย่างหนึ่ง
เมื่อทำสัญญาดับมากขึ้นจนเท่ากับความเกิดได้
ภายหลังพอเห็นเกิดก็รู้ถึงดับด้วยทีเดียวพร้อมกัน
เมื่อเห็นความรู้สึกเกิดเลยรู้ถึงดับพร้อมกัน
อย่างนี้แหละเรียกว่า ได้รู้ความตามเป็นจริงของความจริงแท้
เพราะของมีอยู่สองอย่าง ก็รู้ทั่วหมดสิ้นทั้งสองอย่าง
ครู
ที่เรียกว่าทำสัญญานึกถึงเกิดดับ
กับเห็นและรู้เกิดดับที่เรียกว่าปัญญานั้น ต่างกันอย่างไรจ๊ะ
ศิษย์
สัญญานั้น เมื่อเห็นความรู้สึกเกิดขึ้นแล้ว
ต้องนึกถึงดับเป็นสองขณะ
เห็นและรู้อย่างนี้แหละเรียกว่าสัญญา
ปัญญานั้น เมื่อเห็นความรู้สึกเกิดขึ้น
ก็เลยรู้ถึงดับพร้อมกันขณะเดียว
เห็นและรู้อย่างนี้แหละเรียกว่าปัญญา
หัดธรรมบทที่ 26
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น