27/3/57
ระหว่างวันก็บริกรรมไปค่ะ วันนี้เสียบหูฟังเสียงสวดมนต์ขณะที่ว่าง แต่ก็ทำทั้งสร้างกำลังและตัดกำลัง เข้าเฟสบุคบ้าง ไปคุยกับเพื่อนบ้าง
หลังเลิกงานมีบุญได้เจอพี่ที่มีหูมีตาช่วยแนะนำค่ะ ตอนแรกตื่นเต้นมากกลัวด้วยแต่ก็ไป โอกาสมาถึงขนาดนี้ไม่คว้าก็บ้าแล้ว พอแกหันหน้ามาหนูก็รู้สึกสว่างเลยค่ะ โมหะกระจุย
แกก็พาดูสภาวะ ไหลไปบ่อยมาก จังหวะที่แกสะกิดก็เห็นชัดมากจนว้าว ดูเองไม่ชัดขนาดนี้ ระหว่างนั่งฟังก็มีความชัดสลับกับความมัว โมหะหนูเยอะเห็นแล้วมักจะแช่ แล้วก็บอกว่ากำลังขนาดหนูนี่ทำแค่ชีวิตประจำวันไม่พอนะ ต้องทำรูปแบบด้วย กำลังมีน้อย อินทรีย์ยังอ่อน นานๆ จิตมีคุณภาพจะเกิดสักดวง ทำนิดๆ หน่อยๆ กำลังไม่พอ วิปัสนาญาณจะไม่เกิด ทำแล้วเสียไปกับชีวิตประจำวันหมด แล้วก็จะวนๆ อยู่อย่างนี้แหละ อยู่ป.1 ก็ไม่ขึ้นป.2 สักที
แกบอกว่าฝึกให้เห็นการไหลไปบ่อยๆ จะได้เป็นขณิกสมาธิ หนูเลยถามแกว่า บ่อยที่ว่าคือบ่อยแค่ไหน แกบอกบ่อยจนเกือบตลอดเวลาอ่ะ เนี่ยไหลไปแล้วรู้ เนี่ยไหลไปอีกแล้วแล้วรู้ แล้วก็ไหลไปอีกเห็นเรื่อยๆ ประมาณนี้ จิตที่ส่งออกไปกับจิตที่กลับมานี่ก็คนละดวงแล้วนะเห็นมั้ย ถ้าเห็นไม่พอจิตจะไม่มีข้อมูลมากพอจะตัดสิน
ถามพี่แกว่า ที่หนูเคยเห็นว่ากายไม่ใช่เราตอนเด็กๆ น่ะเห็นจริงมั้ย พี่เขาบอกว่า ไม่รู้สิ ถ้าเห็นแบบไม่ตั้งใจก็น่าจะจริงมั้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่พอจะทำให้จิตแจ้งอยู่ดี
แอบถามนอกเรื่องด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า อย่างที่พี่เห็นจิตคนอื่นเนี่ยเห็นอย่างไร แกก็บอกเดาๆ เอาน่ะ 5555 มันอธิบายไม่ได้หรอกว่าเห็นยังไง เป็น perception อย่างนึง เหมือนเราทำไมรู้ว่าเข้ามาห้องนี้แล้วร้อน/เย็นล่ะ ที่ฮาคือ นั่งคุยๆ อยู่ แกบอกว่า "นั่นๆ เห็นมั้ยไหลไปทางนั้นแล้ว"
เราก็ถาม "อ่าว นึกว่ามันไปทางนี้ซะอีก ไปทางนั้นหรอคะ" คือเรารู้ว่ามันไหลเพราะตามันกลอกไป แต่มันไปคนละทางกับที่พี่เขาชี้ 5555
กลับบ้านไปด้วยใจอิ่มเอิบ
นั่งสมาธิ สวดมนต์ แล้วก็นอนค่ะ
29/3/57
ขณะนั่งรถบริกรรมไป ระหว่างวันหลงยาวมีรู้สึกตัวบ้างตอนดูการแสดง มันตื่นเต้นแล้วกล้ามเนื้อมันเกร็งขึ้นมา กลับบ้านนั่งสวดอิติปิโส 79 รอบ นอน
การบ้านสั้นจู๋ส่งเท่านี้ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น