20/3/57
ตื่นเช้ามีความขี้เกียจที่จะลุกจากเตียง ระหว่างนั่งอ่านเฟสบุค อ่านไปอ่านมาเกิดจิตอิจฉาขึ้น ถอยมาดูก็เห็นเป็น มันอิจฉา สักพักกลับมาดูอีกรอบกลายเป็นเราอิจฉาไปซะแล้ว จิตก็เลยตก ระหว่างเดินไปทำงานก็มีดราม่ากับตัวเองว่าแย่แล้ววันนี้แต่เช้าเลย
เดินต่อมาอีกหน่อยก็เห็นพระยืนบิณฑบาติอยู่อย่างสงบ ใจเกิดศรัทธาอยากจะใส่บาตรท่าน ความคิดเป็นอย่างนั้นแต่ขาก็ยังเดินต่อไปแบบไม่ได้ชะลอ ประจวบกับเห็นมีคุณยายกำลังเดินไปจะใส่บาตรพอดี สุดท้ายไปๆ มาๆ เลยได้แต่อนุโมทนากับคุณยาย บวกเกิดความรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ทำบุญบังเอิญนี้ ตั้งใจเอาไว้ว่าคราวหน้าอย่าเสียเวลาลังเลแบบนี้อีก เหตุการณ์นี้ทำให้เห็นว่าความเคยชินยังมีกำลังชนะความคิดดีอยู่ แต่ผลของการอนุโมทนาก็ล้างสภาวะจิตตกในตอนเช้าไปได้
ระหว่างวันทำงาน รู้สึกมันเฉื่อยๆ ไม่ค่อยมีความกระตือรือร้นจะออกมารับรู้อะไร หลงไม่บ่อยเพราะหลงยาว
ก่อนนอนสวดมนต์ นั่งสมาธิประมาณครึ่งชั่วโมง ระหว่างนั่งรู้สึกเย็นๆ เหมือนกล้ามเนื้ออมฮอลล์ เห็นกายเป็นอื่น เห็นความรู้สึกเฉยๆ เป็นอื่น สลับไปมากับการพากย์และบริกรรม ถามมันว่าที่รู้ตอนนี้คือรู้อะไร มันตอบไม่ได้ แล้วก็นอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น