19/3/57
สังเกตตัวเองระหว่างวันไป บางช่วงตั้งใจดูมาก ร่างกายจะตอบสนองเป็นความเครียดทันที พอเผลอก็ผ่อนคลาย รู้สลับกับหลงไปเรื่อยๆ ไม่มีโลภะหรือโทสะใหญ่ แต่มีความขัดใจเล็กน้อยระหว่างพบปะผู้คน ความฟุ้งสะเปะสะปะยังมีมาก
สังเกตตัวเองระหว่างพูดคุยกับเพื่อน จะเกิดมีความคาดหวังอะไรบางอย่าง พอเขาไม่ได้เป็นอย่างที่คาดหวังก็เกิดความขัดใจ และความไม่ปกติของเราก็กระเพื่อมไปจนเพื่อนเกิดปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา เลยเป็นข้อคิดให้ตัวเองว่า เออหนอ ใจเราเป็นทุกข์ก็ไปกระทบคนอื่นให้เป็นทุกข์ตามไปด้วย
มีโอกาสนั่งสมาธิสบายๆ หลังเลิกงาน ร่างกายปลอดโปร่งไม่ง่วง บริกรรมหลวมๆ คู่ไปกับดูร่างกาย สักพักยุงรังควาน ใจก็รำคาญเมื่อมันเกาะตรงนู้นทีตรงนี้ทีไปตามจังหวะเกาะปล่อยของมัน แต่ครั้งนี้ไม่เห็นความทุรนทุรายของใจที่อยากจะขยับ ก็นั่งต่อไปอีกพักหนึ่ง จนรู้สึกว่าที่แขนมีมดไต่ กลัวมันตายเลยลืมตามาเป่ามัน
ตอนกลางคืนสวดมนต์ประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วก็นั่งสมาธิ ตั้งใจจะนั่งดูกายไปเรื่อยๆ แต่พอนั่งปุ๊บลมหายใจก็เปลี่ยนเป็นทอดยาว แผ่วเบา กล้ามเนื้อผ่อนคลาย แล้วก็หลับเสียอย่างนั้น รู้สึกตัวอีกทีตอนได้ยินเสียง 5555
จบการบ้านค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น