21/3/57
เหมือนจะมีโมหะแทรกมาเป็นวันที่ 2 แล้วค่ะ เมื่อวันที่ 20 หลังจากที่ใจอิจฉาหายไปก็นึกว่าไม่มีอะไรต่อ ใจมันเฉยๆ ต่อมาเหมือนมันเนือยๆ เหนื่อยๆ หนืดๆ ขึ้นเรื่อยๆ เหมือนคนเพิ่งบริจาคเลือด ตอนแรกคิดว่าเพลียเพราะตื่นเช้ามาหลายวัน กายหลับๆ ใจหลับๆ ไม่อยากยุ่งกับใคร ปกติเวลาคุยกับผู้ใหญ่ที่ทำงานมันจะนอบน้อม แต่นี่มันไม่สนใจเลยว่าคนอื่นจะคิดยังไงมองยังไง วินาทีนั้นสนแต่ตัวเอง
ตอนเย็นไปสวดมนต์ที่วัด ช่วงแรกเกือบจะหลับอยู่แล้ว พอสวดมาถึงธัมจักรฯ หลวงพี่ติดสปีดชินกันเซนก็เลยตื่นขึ้นมาพักนึง เรียกว่าเป็นความสว่างแรกของวันเลย T_T
ขากลับตอนเดินกลับบ้านก็กลับมามืดอีก ขนาดรถเปิดไฟมาข้างหลังยังคิดไม่ได้เลยว่าต้องหลบ อาการหนัก
กลับถึงบ้านเลยเปิดเสียงธรรมะฟัง ก่อนนอนฟังเสียงสวดมนต์แล้วก็หลับค่ะ
-------
(แก้ไขเพิ่มเติมค่ะ พอดีไปเจอบันทึกตอนเช้าด้วย ตอนแรกหาไม่เจอ)
เช้า 21/3/57
ก่อนนาฬิกาจะปลุก ความรู้สึกแรกที่รู้ตัวคือ มีความคิดสะเปะสะปะอยู่ สักพักนาฬิกาก็ปลุก แต่นอนต่อ อยู่ดีๆ จิตก็รวบตัดความสะเปะสะปะ 90% ไปได้ (สงสัยจะลงวงจรจะหลับอีกรอบ) สักพักก็ออกมาสะเปะสะปะใหม่ แล้วก็รวบใหม่เป็นแบบนี้ 2 วงจร เมื่อถึงเวลาจึงลุกขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น