18/3/57
พอคิดจะส่งการบ้านเลยต้องทำการบ้าน เริ่มสังเกตตัวเองมากขึ้น จากปกติที่เห็นอยู่ประปรายแบบไม่ตั้งใจดูก็เหมือนใจมันตั้งขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง ระหว่างการทำงานที่ไม่ต้องคิด ใช้แต่มือขยับ ก็เห็นความคิดล่องลอยไม่เป็นเรื่องราว ลอยไปมาเหมือนก้อนเมฆ บางทีก็สลับร้องเพลง นั่นคือในหัวไม่เคยเงียบ มีเป็น background noise ตลอดเวลา
ขณะเดินทางกลับบ้านบริกรรม"นโมตัสสะฯ" ไปเรื่อยๆ สักพักเปลี่ยนเป็น "เมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา" เฉยเลยไม่รู้ตัว 555 ก็ช่างมัน จนถึงบ้านรู้สึกใจแน่นหน่อยๆ จึงเปลี่ยนจากบริกรรมเองเป็นฟังเสียงสวดมนต์แทนใจก็สบาย
หลังกินข้าวเสร็จก็สวดมนต์ประมาณครึ่งชั่วโมง มีช่วงโงกจะหลับ แล้วอยู่ๆ ก็กลัวผีมาเฉยๆ เพราะสติเกือบจะไปแล้วหูมันแว่ว เลยได้รู้ว่าความกลัวเกิดจากความขาดสติ
ระหว่างวันตอนคิดมาถึงเรื่องส่งการบ้าน มันจะมีตัวพากย์ตัวนึง ที่พูดไปแล้วมีความรู้สึกสำทับว่า มัน"เป็น"อย่างนี้แหละ ไอ้ความรู้สึกสำทับนี้หนูรู้สึกว่ามันปลอมชอบกล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น