25-28 ส.ค.57
นั่งสมาธิเช้าเย็นเหมือนเคย ช่วงนี้มีงานที่ต้องอาศัยบารมีหลายฝ่ายในการทำ เลยมีกังวลเล็กๆ น้อยๆ กวนใจตลอดเวลา ตอนเริ่มแรกก็มีลังเลว่าจะเอาไงดี จะเอาแค่ไหนดี แต่พอทำมาประมาณนึงก็คิดว่าผลักต่อไปให้ดีที่สุดเถอะ ไม่มีประโยชน์จะมาหยุดครึ่งๆ กลางๆ ทำไปก็เรียกขวัญเรียกกำลังใจตัวเองไปด้วย อะไรที่ลังเล คิดเงียบอยู่ในหัว พอเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ก็เริ่มปรึกษาคนนู้นคนนี้ด้วยปัจจัยแม้เล็กน้อย แต่ถ้าพอจะอยู่ในเกณฑ์ที่นึกได้ก็ไม่อยากให้มันเป็นสาเหตุให้หลุด คือถ้ามันจะไม่สำเร็จก็จะไม่มีอะไรให้ติดค้างในใจว่ายังมีส่วนที่เรายังไม่ได้ทำ ให้มันแล้วใจไป ระหว่างทำก็รู้สึกว่าใจดีค่อนข้างรวม ไม่ค่อยนอกลู่นอกทาง ความรักสบายแทรกน้อยลงเป็นลำดับ แต่พองานเสร็จไปขั้นนึงแล้วมันก็กลับมาติ๊ดชึ่งเอ้อระเหย แต่ก็ปนด้วยความรู้สึกเบื่อถ้าจะปล่อยเวลาผ่านไปแบบลอยชาย
เมื่อวานป่วย รู้สึกดีที่ป่วย ไปไหนไม่ได้ ลุกหน่อยก็ปวดหลัง หันหน่อยก็ปวดท้อง ทุกอย่างทำได้แค่รัศมีมือเอื้อม พูดจาก็ค่อยๆ พูด ไม่มีแรง ก็นั่งสมาธิไป คอยระวังไม่ให้มันลงมึนโมหะด้วยเพราะอยู่ในช่วงเวลาปฏิบัติงาน เหมือนเทวดาช่วยลูกค้าไม่ค่อยมีเลยนั่งได้นานหน่อย เด็กๆ ก็ไม่ค่อยดื้อเลยไม่ต้องใช้เสียงมาก เข้าโหมดเซฟพลังกายพลังใจเต็มที่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น