ปีศาจมาจริงๆ ด้วย ทุกข์แบบหมางงอีกแล้ว ประกอบไปด้วย
- สันดานเปรียบเทียบ (น้อยใจเก่ง + เหนื่อยแล้วพาล) อยู่คนเดียวใจไม่เปรียบเทียบ งานก็ทำไปได้เรื่อยๆ มีความสุขกับงาน แต่อยู่กับหมู่คณะแล้วเหลว
- สันดานไม่วางใจ จะหันไปทางไหนก็รู้สึกอ้างว้างไปหมด
- ฟังไม่เป็น พอใจปิดปุ๊บ แสงสว่างจากทางไหนก็ไม่เข้า พูดให้ตัวเองฟังก็ไม่ฟัง แผ่เมตตาให้ตัวเองไม่ได้
พอใจปิด ตาก็ไม่ดู หูก็ไม่ฟัง ทั้งภายนอกภายใน ถูกขังอยู่ในนรกในใจนี่แหละ ไปไหนไม่ได้
ตอนเย็นไปสวดมนต์ เริ่มสวดก็เซ็งๆ สวดๆ ไปใจก็ไล่ไปทีละคำไม่ล้ำหน้า สงบลงได้พักหนึ่ง พอสวดจบก็มาเกาะอารมณ์ใหม่ หมาก็งงใหม่ ขนาดตอนกราบพระรู้สึกใจนอกสงบนอบน้อม แต่ใจในเป็น "กูกำลังกราบพระ"
เดินแบบมีผีเกาะหลังกลับมาบ้าน ก่อนเข้าบ้านก็แวะเซเว่น อยู่ดีๆ ใจก็ตื่นขึ้นมาแว่บนึง บทจะตื่นก็สว่างขึ้นมาซะอย่างนั้น ตาเปิด หูเปิด ให้รู้เลยว่าละเมอซะนาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น