14/5/57
ระหว่างวันรู้สึกถึงกำลังที่ได้มาจากวัดเป็นพักๆ สติมีบ้างไม่มีบ้าง พยายามระลึกให้กลับมาอยู่กับกาย เริ่มรู้สึกถึงว่าถ้าไม่มาอยู่กับกายการรับรู้จะออกไปในแนวคับแคบและคัดเลือกสิ่งที่เข้ามากระทบ ไม่รู้รอบ ถึงขั้นซื่อบื้อไปเลยในบางเรื่อง
ก่อนนอนสวดอิติปิโส 108 ตั้งใจว่าจะนั่งไม่เปลี่ยนท่าก็นั่งได้แต่ไม่นิ่ง มีการต่อรองกับตัวเองอีกบอก เอ้า ขาก็นั่งไปสิแขนขยับเรื่องของแขน ระหว่างนั่งมีความง่วงโผล่มาก็ชิงจังหวะกันความง่วงก็ดับไป ตอนสวดไม่รู้สึกรีบเร่งแต่ตาก็เหลือบดูลูกประคำอยู่นั่น 555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น