21/5/57
ตื่นมาฟ้ายังมืดไม่รู้กี่โมง ลุกมาเดินจงกรมนานพอสมควร เดินไปเดินมาเหมือนไม่ใช่เราเดินแต่เหมือนสถานที่เคลื่อนผ่านเราไป มีความเงียบเกิดขึ้นช่วงสั้นๆ ช่วงนึง นอกนั้นไหลคิดบ่อย แล้วก็นั่งสมาธิ
ระหว่างวัน (จริงๆ หลายวันมาแล้ว) เมื่ออยู่ในหมู่เพื่อนสังเกตเห็นความไม่ค่อยยอมตอบสนอง มันจะมีมาดนิ่งๆ ทำตัวแปลกแยกของมันอยู่ พอเห็นไม่ชัดก็ไปโฟกัสมันอยู่นั่น กลับบ้านจึงมานั่งระลึกดูอีกทีก็เห็นว่ามันเป็นนิ่งอิจฉาผสมๆ กับนิ่งโทสะ นั่งระลึกไปอีกหน่อยก็นึกออกว่านี่มันอารมณ์ดึกดำบรรพ์ตั้งแต่เด็กเลยนี่นา เวลาอยากได้อะไรแล้วไม่ได้ จะแสดงออกว่าอยากได้ก็ไม่ได้อีก ฟอร์มเยอะ 5555 แต่ก็งงว่าลืมอารมณ์นี้ไปได้ยังไงเลยต้องกลับมาแนะนำตัวกันอีกรอบ อย่างไรก็ตามก็เห็นว่ามันยังไม่ปล่อยด้วยมันกลายเป็นปฏิกิริยาตอบสนองไปซะแล้ว ต้องคอยสังเกตกันต่อไป
ก่อนนอนสวดธัมจักรฯ และอิติปิโส เมื่อคืนได้แค่ 30 จบก็วนหาทางแลนดิ้งไม่ได้ เหอๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น