26/5/57
ตื่นมาเดินจงกรม 10 นาที ฟุ้งซ่าน นั่งสมาธิ 20 นาทีค่อนข้างสงบ
ตั้งแต่เช้าพอเริ่มเข้างานไม่รู้เป็นไง ใจอยู่ๆ ก็เกิดสภาวะอะไรก็ได้ ใครจะยังไงก็รับได้หมด แล้วก็มีความสุขมากหลั่งไหลมาจากไหนไม่รู้ euphoria แบบไม่รู้สาเหตุ ไม่มีอะไรก็ยิ้มไปเรื่อย หัวเราะง่ายยังกะเมากัญชา ใจเย็นๆ ค่อยเป็นค่อยไป ความรักหลั่งล้น (จะว่าเมตตาก็ไม่เหมือนซะทีเดียวดูมันเยิ้มๆ เคลิ้มๆ) ท่าเดินดูภายนอกคงปกติ แต่กล้ามเนื้อมันคลายมากกว่าปกติ ในความรู้สึกภายในดูมันเดินจะอ้อนๆ แอ้นๆ ยังกะแม่เล้าสำนักโคมเขียว . มาฮาตรงที่ขณะกำลังสงสัยว่าอะไรหว่า เพื่อนเนยก็แมสเซจมาบอกว่าสวดมนต์แล้วกรวดน้ำมาให้ 5555 อาการนี้เป็นเกือบทั้งวัน
เพิ่งเห็นธรรมชาติลักษณะนี้ในตัวเอง เลยถามตัวเองว่า นี่ใช่เรามั้ยหรือนี่ไม่ใช่เรา มันก็ไม่มีการตอบรับหรือปฏิเสธ จะว่าใช่เรามันก็ไม่ใช่เราที่เรารู้จัก จะว่าไม่ใช่เรามันก็ธรรมชาติเสียเหลือเกิน เลยถามเทียบต่อว่าแล้วแบบปกติที่เป็นอยู่ทุกวันนั้นใช่เรามั้ยหรือไม่ใช่เรา จิตไม่ตอบ แต่สมองตอบว่าถ้าผลักกันตามตรรกะในเมื่อมีเหตุอะไรก็แล้วแต่แล้วเราเปลี่ยนได้เนียนขนาดนี้ งั้นที่เคยเชื่อว่าเป็นเราก็มีโอกาสที่จะไม่ใช่เราเหมือนกัน ผลักต่อไปว่า การอยู่กับอะไรนานๆ การเคยชินกับอะไรนานๆ สามารถทำให้เข้าใจอะไรผิดได้ง่ายๆ เลย
ก่อนนอนสวดอิติปิโส 108 กับนั่งสมาธิอีกแป๊บนึงค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น