31/5/57
ตื่นมาสวดอิติปิโส 108 ตามที่ตั้งใจไว้เมื่อคืนแต่ดันป๊อกไปซะก่อน สวดเสร็จยังง่วงอยู่เลยปูเสื่อนอน (ทำตรงกันข้ามกับเพื่อนเนยทุกอย่าง 5555) นอนดูลมหายใจไปด้วย นอนมุมนึงรู้สึกจมๆ เปลี่ยนมุมนอนรู้สึกตื่นได้กำลังดีแฮะทั้งที่นอนท่าเดียวกัน (รึฮวงจุ้ยจะมีจริง) สลับกับฟุ้งกุศล/อกุศลไปตามเรื่อง สักพักพี่จิตก็พูดให้ฟังว่ามันก็ใจเดียวกันนี่ล่ะสลับกันไป เหมือนๆ กันนั่นแหละไม่ต้องไปเกลียดมัน
ระหว่างเดินทางใส่หูฟังเสียงสวดมนต์ไป
ระหว่างวันเกิดภาวะจิตทื่อๆ หลบๆ ลึกๆ มึนๆ เหมือนจะเป็นโทสะที่ซุกอยู่ใต้พรม จะเรียนอะไรก็เหมือนถ้วยคว่ำใจไม่เปิดรับอะไรที่เป็นปัญญาเป็นเหตุเป็นผลเลย มันอยากได้คำชม เมตตา ความปลอดภัยเป็นอาหาร สภาวะนี้ยังไม่ผ่านค่ะ เหมือนจะเป็นหนึ่งในระบบป้องกัน system failure ของตัวเอง ยังหาตัวกระตุ้นชัดๆ ไม่เจอ
ก่อนนอนมานั่งสวดอิติปิโส นั่งไม่เป็นสุข เลยทดลองนอนดู ร่างกายสบายและมีความสุข แต่ผลคือโดน"ท่าน"เรียกตัวอย่างไว ไปเร็วมาก 5555
สรุปผลการทดลอง ท่านอนยังไม่เหมาะกับเรา
ธัมมทีโป วิสุทธิธรรม เป็นคนที่เห็นอะไรได้ลึกซึ้ง คือดูจิตเป็นว่างั้น ตรงนั้นดีแล้ว มาเพิ่มการทำกำลัง เพื่อจะได้มีที่มั่นในการดูจิตให้ต่อเนื่อง จะได้เจอตัวกระตุ้นชัดๆ ด้วยตนเอง ต้องทำกำลังเพิ่มค่ะ
-------------
นึกได้ว่าระหว่างวันพิจารณาเพิ่มเติม ปฏิสัมพันธ์ A B C
เมื่อมีแค่ A B สภาพจิตเป็นแบบนึง การแสดงออกเป็นอีกแบบนึง ไม่มีปัจจัยภายนอก ทุกอย่างเป็นในทางกุศล ไม่มีตัวตน เบา สบายและผ่อนคลาย
เมื่อมี C (หรือ D E) อยู่ด้วย สภาพจิตเป็นอีกแบบนึง การแสดงออกของ A ต่อ B ก็เป็นอีกแบบนึง งานนี้เกิดการสร้างฟอร์มตัวตนที่ A อยากให้ C D E รับรู้ กล่าวอีกอย่างก็คือการใส่หน้ากาก เป็นความอึดอัดและมีขอบเขต
ถ้า A และ C อยู่ในสถานะที่คล้ายกันพอจะเปรียบเทียบ จะเกิดสภาวะรบกันทางจิตวิทยาอย่างช่วยไม่ได้ถ้าไม่รู้ทัน การรบนี้อาจจะเกิดขึ้นในใจของบุคคลเดียว หรือทั้งสองบุคคลอันนี้ก็เป็นปัจจัตตัง ทำให้สภาพจิตอยู่ในสภาวะ prone ต่อการกระตุ้นยั่ว แหย่ ยุ แย่ง นานา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น