3/4/57
ตื่นเช้ามาสวดอิติปิโส 9 จบ ความงัวเงียไม่ยอมลุกยังมีอยู่ ลุกเร็วขึ้น10 นาที เดินไปเดินมาสะบัดแข้งขาให้มันตื่น
ระหว่างวันเห็นความขี้เกียจไปมา ใจไม่ติดกับบริกรรม
หลังเลิกงานไปเดินงานวัดลอยฟ้า เห็นใจมันดี๊ด๊าเหมือนอดอยากมานาน บังเอิญเจอห้องที่กำลังทำวัดเย็นกันอยู่ เข้าไปนั่งสวดด้วยรู้สึกดีมากๆ เลยค่ะ แล้วก็ออกมาชมส่วนนิทรรศการที่เป็นห้องสีขาวโล่งมีอาสวะกับคู่บารมี debate กันอยู่ แล้วก็เล่นกับแสงไฟเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ เหมือนเปลี่ยนสภาพอารมณ์ มีช่วงหนึ่งไฟดับวูบ จิตก็วูบตามไฟ เห็นแล้วขำตัวเองค่ะ ไม่ตั้งมั่น ไหลสุดๆ
พอกลับมาตอนแรกว่าจะไม่เล่าให้แม่ฟัง อยากให้เขาไปดูเอง แต่นึกไปนึกมาปกติเขาไม่ค่อยชอบไปดูอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ก็เลยเล่าแบบจัดเต็มให้เห็นภาพเหมือนเขาไปดูเองเลยละกัน เผื่อขายของสำเร็จแม่อยากไปดูเองบ้างเป็นแรงบันดาลใจในธรรมให้ท่าน
ก่อนนอนสวดอิติปิโส 108 จบค่ะ ได้แรงบันดาลใจมาจากงานวัดในเรื่องถีนมิทธะ vs อาโลกสัญญา กลับไปเลยเปิดไฟสว่างโล่เลยค่ะ สักประมาณจบที่ 50 กว่า ความง่วงเริ่มลอยผ่านตา ก็กำหนดให้รู้ว่ามันเริ่มเอาแล้วนะ ตั้งสติให้ดีขึ้น ขยับก๊อกแก๊กนิดหน่อยให้พอตื่น ปากสวดไปเรื่อยๆ มันมาเยือน 2-3 รอบค่ะ พอจบจริงๆ ก็ยังรู้สึกว่าสวดได้ต่อ แต่กลัวนอนไม่ตื่น (ตายตอนจบแบบนี้แหละ 5555)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น