สติภาวนา (การเจริญสติ) ก็คือ การทำให้สติมีมากๆ เยอะๆ?
การเจริญสติ คือการทำให้มีสติทั้งวัน?
ดูเหมือนจะถูก
แต่เข้าใจผิด !!!
ถ้าทำอย่างนี้ไม่มีวันที่สติจะเจริญ
และไม่มีวันที่สติจะสมบูรณ์ได้
เพราะสติมันคือความรู้ ความไม่หลง
มันจึงคู่กับกิเลสซึ่งเป็นความหลง
ถ้ากิเลสไม่ลด
สติก็ไม่มีวันบริบูรณ์ เพราะมันมีคู่ตรงข้ามมันอยู่
การทำให้สติสมบูรณ์ไม่ใช่เจริญแต่สติ
แต่หมายถึงเจริญอริยมรรคมีองค์ 8
เมื่อเจริญมรรคก็ไปทำลายกิเลสฝ่ายตรงข้าม
อันนี้เป็นความเข้าใจผิด
ไม่รู้จัก ภาเวตัพพธรรม
ข้อสังเกตถ้ามีคำว่าภาวนาอยู่ข้างหลัง
จำแม่นๆ มันจะต้องเกี่ยวกับอริยมรรคมีองค์ 8
สติเป็นอันหนึ่ง
สติภาวนาเป็นอันหนึ่ง
เช่นเดียวกัน
สมาธิก็อย่างนึง
การเจริญก็อีกอย่างนึง
การเจริญสมาธิ ไม่ได้หมายความว่า ทำให้จิตมันตั้งมั่นเยอะๆ
การเจริญสมาธิ หรือสมาธิภาวนา ความหมายคือเจริญอริยมรรคมีองค์ 8
การภาวนา ก็คือภาเวตัพพธรรม ธรรมที่ควรเจริญมีองค์ 8 ไม่ใช่องค์ 1
สมาธิคือ ความตั้งมั่นไม่หวั่นไหว ไม่ยินดียินร้าย
ที่มันยังยินดียินร้ายอยู่เพราะมันไม่เข้าใจตามความเป็นจริง
เลยไปรักของที่มันน่ารัก เกลียดของที่น่าเกลียด
เช่นนี้วิธีที่จะทำให้จิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหวก็คือ
ไปเจริญมรรค ให้มันเข้าใจสิ่งนั้นตามความเป็นจริง
ความหวั่นไหวก็ลดลง สมาธิก็มากขึ้น
ไม่ใช่ว่า อ่ะจิตสงบ ก็เจริญให้ลึกซึ้งไปเรื่อย แล้วนึกว่านี่เจริญสมาธิ
กุศลก็อันหนึ่ง
การเจริญกุศลก็อีกอันหนึ่ง
ทำบุญเยอะๆ เป็นการเจริญกุศลมั้ย
ไม่ใช่
ทำไมไม่ใช่ ... ก็เพราะมันไม่ใช่ไง
ถ้าจะถูกมันก็ต้องถูกตามธรรม
เอาธรรมมาวาง อะไรคือธรรมที่ควรเจริญ
ต้องแม่นหลักอริยสัจ และสงเคราะห์เรื่องต่างๆ ลงหลักนี้ให้ได้ก่อน
บุญและทานควรเจริญน่ะใช่
แต่การจะทำให้บริบูรณ์ต้องปฏิบัติอริยมรรค
ไม่ได้บริบูรณ์ด้วยการให้เยอะๆ
หรือวิปัสสนาก็อันนึ่ง
วิปัสสนาภาวนาก็อีกอันหนึ่ง
วิปัสสนา คือการเห็นแจ้งตามจริง
แต่วิปัสสนาภาวนา ไม่ใช่การเจริญตัวนั้น
มันคือการเจริญอริยมรรคมีองค์ 8
คือวิปัสสนานี่ปฏิบัติเพื่อให้เห็นทุกข์เกิดดับ
เห็นทุกข์เกิดดับก็เพื่อให้เข้าใจว่าโลกมันก็เท่านี้ เพื่อเบื่อหน่าย เพื่อวิราคะ
วิปัสสนาเป็นการฝึกสัมมาทิฏฐิข้อ "รู้ทุกข์"
ต่อมาก็ต้องรู้ทุกขสมุทัย รู้ทุกขนิโรธ รู้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา
วิปัสสนาเป็นการเจริญสัมมาทิฏฐิแต่ยังไม่ครบ
สัมมาทิฏฐินี่ต้องเจริญครบ 4 ข้อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น