บาปทำก็ไปยึดว่าเราทำ
เราทำเราต้องได้รับผล
บาปของเราจะหมดก็ด้วยการบำเพ็ญตบะ
บุญทำแล้วก็สบายใจ
ได้ดีแน่นอน ไม่ต้องทำอะไรอีก
ประมาทน้ำลายยืดไป
แบบนี้เรียกว่าลัทธิกรรมเก่า
อันที่จริงบุญบาปก็เป็นของไม่เที่ยง เกิดแล้วดับ
มีเป็นครั้งๆ เกิดแล้วก็ดับไป
เหตุนี้ดับไปแล้ว การจะเกิดอีกก็ต้องมีเหตุมีปัจจัยแวดล้อม
เวลาบอกว่าท่านบุญเยอะนี่ แปลจริงๆ คือมีอวิชชานะ 5555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น