ถ้ามีสติทำหน้าที่อยู่
ก็จะไม่หลงล่องลอยไปตรงนั้นตรงนี้
คอยคุ้มครองรักษาจิตเอาไว้
จิตก็จะมีความสุข
มีที่พึ่งด้วยตัวของจิตเอง
อาการที่จิตมีสติมาดูแลจิตใจบ่อยๆ
จิตใจจะมีความอบอุ่น
ทำให้ไม่เบื่อ
แต่ถ้าไม่ค่อยมีสติ
อยู่คนเดียวมันก็จะออกอาการมาทำนองเบื่อๆ
อาการเบื่อๆ เปิดทีวีหน่อย ทำนั่นหน่อยนี่หน่อย ไปคุยหน่อย
อาการที่จิตไม่มีความสุขในตัวเอง เป็นอาการที่จิตไม่มีสติ
แต่ถ้าสติคุ้มครองอยู่
สติจะทำหน้าที่ให้จิตมีความสุข ไม่หลงไปเรื่องนั้นเรื่องนี้
ไม่เกิดทุกข์มาก
ดังนั้นที่เป็นทุกข์อยู่ทุกวันนี้
ก็ไม่มีอะไรมาก
คือจิตมันหลงไป หลงไปก็ไปคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้
แล้วก็ทุกข์ วนไป ไม่มีอะไร มีแค่นี้แหละ
ถ้าสติไม่ดูแลอยู่
จิตก็จะเป็นทุกข์ได้ง่าย
มีความสามารถในการเป็นทุกข์
สติที่พัฒนาจะทำให้จิตมีความสามารถในการเป็นสุข
สติที่ตามศึกษาอยู่กับกายใจไปเรื่อยๆ นี่จะกำจัดความประมาท
เห็นหน้าแม่ก็รู้ แม่ต้องตายแหงๆ เลย
นึกขึ้นได้ก็ทำหน้าที่ของลูกตามสมควร
พอแม่ไปจริงๆ เราก็ไม่เศร้า เพราะทำหน้าที่ดีแล้ว
เหมือนเห็นแก้ว ก็คิดว่ามันต้องแตกแหงๆ
แต่ถ้าไม่มีสติ มันจะไม่เคยคิดอย่างงี้เลย
มีแต่หลงประมาทมัวเมาอยู่ แก้วไม่แตกก็ดีใจ สบาย
พอวันนึงมันแตกขึ้นมาก็โศกเสียใจ
เหมือนร่างกายนี่แหละ
มันยังขยับเขยื้อนได้ พูดได้ กินได้ ก็สบายใจ
พอนอนรพ.ทีนึงก็นึกขึ้นได้ว่ามันตายได้
อันนี้มันไม่มีสติ
ต้องมาฝึกดูกายดูใจจนกลายเป็นสตินทรีย์
จึงสามารถกำจัดความประมาทเลินเล่อ
ถ้าไม่ประมาท ศึกษากายใจ จนเข้าใจความจริง
เหตุการณ์ภายนอกจะเป็นอย่างไรก็ไม่ทุกข์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น