ของเก่าก็สิ้นไป
(กรรมเก่าก็สิ้นไป)
อวิชชา ความไม่รู้อริยสัจมันยังมี
ยังไม่เป็นผู้รู้
ผลของความไม่รู้อันนี้ก็ส่งผลมาได้
สังขารก็มาเรื่อย
ส่วนพระอรหันต์
ของเก่าก็สิ้นไป
ของใหม่ก็ไม่มี
ดับสนิทเหมือนประทีปนี้
แต่ละคนก็ต้องรับผิดชอบของของตน
ไม่ได้เกี่ยวกับใครหรอก
ที่รู้สึกว่าเกี่ยว เพราะตัณหาและสังโยชน์ไปผูกไว้
ตามจริงโดยธรรมชาติ
ไม่มีใครเกี่ยวกับใคร
ไม่มีอะไรเป็นของเราเลย
ท่านพูดชัด
มีกรรมเป็นของๆ ตน
ไม่ใช่มีรถ มีบ้าน มีสามีเป็นของๆ ตน
แค่ความมีสติสัมปชัญญะ คอยวิจัยธรรมเนืองๆ
ท่านว่า เท่านี้แหละ เป็นไปเพื่อความ "สิ้นกรรม"
นี้เป็นความสำคัญของโพชฌงค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น