สติในธรรมภายในตน
สติในธรรมภายนอกตน
ขยายความต่อมาจากสติปัฏฐาน
อันนี้เนื่องจากเป็นสติสัมโพชฌงค์แล้ว
ตอนฝึกใหม่ๆ ท่านให้ฝึกภายในก่อน
ถ้าฝึกเก่งแล้ว ก็ระลึกสภาวะคนอื่นได้
ระลึกในฐานะที่ว่า "มันเสมอกันโดยความเป็นธรรมะ"
ตัวเองเดินก็เป็นกาย
คนอื่นเดินก็เป็นกาย
ไม่ใช่คนเดินนะ
ตอนฝึกตอนต้นๆ
เราก็ฝึกแค่ให้มีสติ ไม่หลงลืมกายใจตัวเอง
พอมีสติดีแล้ว...ก็ฝึกให้เห็นกายและใจว่าเป็นธรรมะ
สติอันหลังนี่แหละ ที่สังเกตเห็นความเป็นธรรม จึงจะเป็นสติสัมโพชฌงค์ได้
ฝึกจนมองตัวเอง ก็เป็นรูปเป็นนาม
มองคนอื่น ก็เป็นรูปเป็นนาม
มีสติในตนเอง มีสติในคนอื่น...ก็เหมือนกัน โดยความเป็นธรรมะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น