ทุกข์ที่ได้มานี้มันเป็นส่วนเกิน
ไม่รู้ แล้วก็ไปทำเกิน
ในโลกมันก็วนเวียนกันไป
ดีบ้างไม่ดีบ้าง
แต่เราอยากไปเอาคืนบ้าง
อยากไปทำร้ายเขาบ้าง
ไปวิพากษ์วิจารณ์บ้าง
แบบนี้เป็นความเกิน
พอเกินมันก็ทุกข์
เครียด หวั่นไหวไปตามโลก
ไปมัวคิดว่าคนนี้จะมาว่า คนนั้นจะมาทำร้าย
แล้วก็ไปโทษคนอื่น
คือถ้าไม่มีความเกินตรงนี้
ก็เรียกว่า "ภัยเวรระงับไป"
ทุกวันนี้ก็สัมผัปปลาปะ
เขาไม่ได้เชิญก็ไปวิจารณ์
สิ่งที่ทำให้เกินๆ ขึ้นมานี่ก็อวิชชานี่แหละ
แค่วิบากขันธ์ต้องดูแลนี่ก็ทุกข์อยู่ไม่น้อยแล้ว
ต้องบริหารก็เป็นภาระพออยู่แล้ว
เราก็ไปทำเกินมาอีก...หาเรื่อง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น