ธรรมชาติของชีวิตประกอบขึ้นด้วยความขัดแย้ง
คนมีญาณจะมองการเกิดและการตายเป็นเงื่อนไขกัน
เป็นปกติ ธรรมดาของมันอย่างนั้น
ถ้าไม่อยากเสียเงินไป
ก็อย่าได้เงินมา
ไม่อยากเสียสามี
ก็ไม่ต้องมีสามี
คนมีญาณจะมองเห็นอย่างนี้
ว่าถ้าได้มาแล้ว
ย่อมเสียแน่นอน จะเสียท่าไหนไม่รู้
แต่เสียแน่นอน
จะไม่เสียนั้นไม่มี
การจะเลือกเอาแค่อย่างใดอย่างนึง
จะเอาแต่ได้ ไม่เอาเสีย
อันนี้คือ เลือกทางตาย
ไม่ได้เลือกทางมีชีวิต
บางคนอยากจะกล้าหาญอย่างเดียว
ไม่อยากกลัว
อันที่จริงชีวิตมันก็กล้าบ้างบางเรื่อง
กลัวบ้างบางเรื่อง
เศร้าบ้างบางเรื่อง
ดีใจบ้างบางเรื่อง
พวกนี้เป็นธรรมดา
พวกนี้คือชีวิต ความขัดแย้งมีเป็นปกติ
ถ้าไม่อยากมีความรู้สึกเลย
ไปเป็นโต๊ะก็น่าจะดี
เลือกเอาแต่สุขอย่างเดียว ไม่เอาทุกข์
วันหลังลองเลือก หายใจเข้า ไม่ต้องออก
กินข้าวกินอย่างเดียว ห้ามเอาออก อย่าหยุดนะ
นั่งอย่างเดียวเลย
อันนี้เป็นการเลือกอย่างอวิชชา เลือกอย่างนี้มันเป็นชีวิตขึ้นมาไม่ได้
เลือกเอาแต่ใจสบาย ไม่เครียดเลย
เลือกเอาแต่สงบ ไม่ฟุ้งซ่านเลย
พวกนี้มันคู่กันอยู่ ความสงบจะมีคุณค่าอะไร ถ้าไม่มีความฟุ้งซ่าน
ในโลกเวลาเลือกก็เลือกทั้งสองอัน
เวลาปล่อยก็ปล่อยทั้งสองอัน
มันเป็นของพอๆ กัน
ต้องฟุ้งซ่านเป็น จึงจะสงบเป็น
บางคนไม่สงบสักที เพราะไม่กล้าปล่อยให้ใจฟุ้งซ่าน
มันฟุ้งเต็มที่มันก็สงบเอง
แต่เคยเข้าใจอันนี้บ้างหรือเปล่า
ญาณคือการยอมรับในเงื่อนไขอันนี้
เงือนไขในชีวิตที่มันธรรมดา
มาเรียนรู้ความจริงของชีวิต
การปฏิบัติธรรมไม่ได้ปฏิบัติเพื่อจะตายนะ
ปฏิบัติให้มันมีชีวิต
ความไม่รู้นี่อยู่ในหนทางแห่งความตาย
ธรรมนี่อยู่ในหนทางแห่งความมีชีวิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น