ความเข้าใจผิดที่แยกตัวเองออกมาจาก สัพเพ สังขารา
แยกตัวออกมาจากความเป็นทั้งหมด
จำกัดตัวเองออกมาจากสิ่งทั้งปวง
ทั้งๆ ที่คำว่าตัวเองนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งในสิ่งทั้งปวงนั่นแหละ
แต่จะบอกว่าเป็นส่วนหนึ่งมันก็ยังไม่ใช่
เพราะมันจะเหมือนว่า "แยก" ออกมา
แท้ที่จริง "ตัวเรา" มันก็เป็น "สิ่งทั้งปวง" โดยตัวมันเองนั่นแหละ
แต่เราเข้าใจผิด
เข้าใจผิดจึงยึด
ยึดแล้วก็แยกมันออกมา
ไม่เข้าใจว่ามันเองก็ "สัพเพ สังขาราอนิจจา" เหมือนกัน
ไม่เข้าใจอย่างนี้
แยกออกมาอยู่เดี่ยวๆ
ทั้งๆ ที่ ไม่มีสิ่งใดสามารถอยู่เดี่ยวๆ ได้
เพราะว่าที่มันเกิด
มันไม่ได้เกิดเอง
ไม่ได้เกิดลอยๆ
แต่เกิดจากเหตุตั้งหลากหลาย
มันเข้าใจผิด
เมื่อเข้าใจผิดก็เกิดตัณหาอุปาทาน
เมื่อยึดจำกัดตนเอง
ก็จะบีบคั้นตนเอง
กลายเป็นความเครียด
ความวิตกกังวล
เพราะพยายามรักษาสิ่งที่รักษาไม่ได้
พยายามยึดสิ่งที่ยึดไม่ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น